บทสัมภาษณ์ - สมบูรณ์ เกตุผึ้ง
วันที่ : 9 มิถุนายน 2552
เวลา : 10.27 น.
สถานที่ : สำนักงานมูลนิธิ 14 ตุลา
ผู้สัมภาษณ์ : เทวฤทธิ์ มณีฉาย, จิตรา คชเดช
ตามโครงการของมูลนิธิ 14 ตุลา ในการรวบรวมปากคำของคนที่อยู่ในเหตุการณ์ เพื่อจัดทำเป็นฐานข้อมูลเพื่อการศึกษาต่อไป

เริ่มสัมภาษณ์

ผู้สัมภาษณ์ : ก็เริ่มเลยนะครับ
คุณสมบูรณ์ : ครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ก็เริ่มจากครอบครัวคุณสมบูรณ์นะครับ คุณสมบูรณ์ไม่ทราบว่าเกิด พ.ศ. อะไรครับ
คุณสมบูรณ์ : 2491

ผู้สัมภาษณ์ : 2491 นะครับ
คุณสมบูรณ์ : ครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ครอบครัวเนี่ยมีพี่น้องกี่คนครับ
คุณสมบูรณ์ : พี่น้องมี 10 คน

ผู้สัมภาษณ์ : 10 คนใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : 10 คนครับ

ผู้สัมภาษณ์ : คุณสมบูรณ์เป็นคน
คุณสมบูรณ์ : คนที่มา ตายจะหมดแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : คนสุดท้ายไหมครับ หรือว่า
คุณสมบูรณ์ : ตอนนี้เท่ากับเหลือว่า ผมเป็นคนที่ คนที่สอง แล้วก็มีน้องอีก 3 คน ตอนนี้เท่ากับเหลือ 5 เพราะน้องตายไป 5

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วครอบครัวประกอบอาชีพอะไรครับ เดิมที
คุณสมบูรณ์ : อืม พ่อแม่ผม ทำสวน

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ ทำสวน ภูมิลำเนาเป็นคนกรุงเทพไหมครับ หรือว่า
คุณสมบูรณ์ : คนกรุงเทพฯ

ผู้สัมภาษณ์ : กรุงเทพฯ ทำสวนอยู่แถวไหนอะครับ
คุณสมบูรณ์ : ซอยอารีสัมพันธ์

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ตอนนั้น
คุณสมบูรณ์ : สมัยก่อนเนี่ยตรงนั้นเค้าเป็นสวนหมดนะ ไม่มีพวกนี้นะ อารีสัมพันธ์ ซอยอารีย์เป็นสวนเป็นไร่นาหมด เป็นไร่ แล้วคราวหลังเพิ่งมาเกิด

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ เกิดเป็นตึก
คุณสมบูรณ์ : สมัยก่อนเป็นสวน เดินไปไม่รู้หรอกว่าเป็นซอยอารี เด็กเดี๋ยวนี้ไม่รู้ ข้ามจากรุ่นพ่อรุ่นแม่มาเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วเรื่องการศึกษาของคุณสมบูรณ์
คุณสมบูรณ์ : ผมจบสามเสนวิทยาลัย

ผู้สัมภาษณ์ : สามเสนวิทยาลัยนะครับ แล้วไปต่อที่ไหน
คุณสมบูรณ์ : ไม่ต่อไหนฮะ ผมเป็นคนเที่ยวเก่ง เกกมะเลกเกเรไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็มาหัดงานการถ่ายภาพที่หนังสือพิมพ์บางกอกเวิลด์ บางกอกเวิลด์สมัยก่อนคือ มีบางกอกเวิลด์ บางกอกโพลต์ ก็ที่บางกอกเวิลด์นี้ก็คือ เมอร์รี่ แกน คงจะนึกออก เมอร์รี่ แกน เนี่ย เป็นเจ้าของ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : คุณเมอร์รี่แกนก็ ผมก็หัดมาจากที่นี้ และก็เติบโตมาจากที่นี้ โดยมีพี่เขยผม คือ คุณ ถาวร โกญจนาถ เป็นผู้ฝึกสอน แล้วก็เจริญมาเรื่อยเปื่อย แล้วตอนหลังก็ไม่ชอบใจอยู่ 00.02.33 เกือบ 10 ปี ก็ทางสยามรัฐก็ชวนมา ก็เงินเดือนก็น้อย สมัยก่อนเงินน้อย ผมมาอยู่สยามรัฐ 600 บาท เลี้ยงลูกด้วย

ผู้สัมภาษณ์ : ประมาณปีไหนได้ครับเริ่มมาอยู่
คุณสมบูรณ์ : ปี 13

ผู้สัมภาษณ์ : ปี 13 นะครับ
คุณสมบูรณ์ : อืม มาอยู่สยามรัฐ อยู่บางกอกเวิลด์ก็เกือบสิบปี คือผมมันแรดทำงานตั้งแต่ยังเด็ก เรื่องของเรื่อง คือ พี่ผมมีโรงพิมพ์เอง พี่เขยอะ อยู่ซอยรามบุตรี บางลำพูเนี่ย ใกล้ๆ โรงแรมเวียงใต้ มีอาณาจักรไทย เดอะ ลิงค์ เป็นพวกหนังสือมวยอะไรต่ออะไร ผมก็นอนบนกองกระดาษ เติบโตบนกองหนังสือพิมพ์ ไม่ได้ดิบได้ดีอะไรหรอก

ผู้สัมภาษณ์ : (หัวเราะ) แล้วสภาพสังคม เศรษฐกิจ การเมือง สมัยก่อน 14 ตุลา คือ สมัยช่วงคุณสมบูรณ์เด็กๆ จนมาถึงก่อน 14 ตุลาเป็นยังไงบ้างครับ
คุณสมบูรณ์ : คือสมัยก่อนนี้มันก็ไม่เคยมี ไม่เคยมีเหตุการณ์อย่างนี้ใช่ไหมครับ มีอย่างเก่งก็ปฏิวัติ อย่างสมัยจอมพลถนอมก็ปฏิวัติอะไรต่ออะไร ปฏิวัติตัวเองมั้งอะไรต่ออะไรเงี่ยก็ผ่านไป ไอ้การชุมนุมเนี่ยผมไม่เคยเห็น ชุมนุมชนิดที่ใหญ่ยืดเยื้ออย่างนี้ เป็นเรื่องที่แปลกและก็ระดมคนได้มาก ได้อะไรงี้ คือวิธีการพูดของผู้นำเนี่ยเก่ง สมัยก่อนเนี่ย ใครๆ ก็ ซึ่งไม่เคยมีใช่ไหมเหมือนคุณจอมพลถนอม จอมพลประภาสก็เหมือนเผด็จการ ก็เหมือนเป็นเผด็จการ คนก็ร่วมมือกับนักศึกษาซึ่งมันไม่เคยมี ก็เลยเกิดอันนี้ขึ้นมารวมตัวกัน คือ ผมคิดว่าสำนักข่าวกรองเค้าไม่ดีด้วย คือ นิสัยราชการเนี่ยมีคนจำนวนเท่านี้จะแจ้งให้นายหายไปครึ่ง หายไปค่อน ทุกๆ เรื่องครับ อย่างมีคนหลักหมื่น นักศึกษาชุมนุมสักหมื่นหนึ่ง
โอ๊ย สี่ห้าพันคน ผู้ใหญ่ก็ เอ๊ย เป็นเรื่องขี้ผง

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่เป็นไร
คุณสมบูรณ์ : ไม่เป็นไร พอออกมาเต็มถนนเนี่ย ไม่อยู่ ไม่อยู่ ก็อย่างนี้ก็เหมือนกับการประเมินเหตุการณ์ทุกวันนี้ ประเมินผิดพลาด คือ ไอลูกน้องจะประเมินให้เจ้านายฟังโดยตรงๆ ก็ไม่กล้า พอไม่กล้า มันเป็นอย่างนี้มากันตลอดแหละครับ ก็เลยเป็นเหตุการณ์ 14 ตุลา เป็นบทเรียนไปแล้ว คราวหลังเกิด 6 ตุลาไปอีก ใช่ไหมครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : มันก็เป็น 6 ตุลามา ก็มาเจออะไรเนี่ย พฤษภา อะไรเนี่ย ผมก็ผ่านมาหมด สมัยก่อนเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วช่วงก่อนเหตุการณ์ 14 ตุลา เศรษฐกิจช่วงนั้นเป็นยังไง
คุณสมบูรณ์ : เศรษฐกิจสมัยก่อนมันก็ไม่มีอะไรหวือหวาอะไรเท่าไหร่ พูดถึงว่ามันจะเจริญรุ่งเรืองมันก็ไม่เจริญ มันก็ลุ่มๆ ดอนๆ นะครับ เพราะเงินสมัยก่อนมันเงินไม่โต เงินไม่เติบโต ไอ้เรื่องเศรษฐกิจผมก็ไม่ค่อยรู้ เพราะเราทำงานด้านกีฬา ด้านเสด็จ ด้านสายเจ้า เพราะหนังสือเราอยู่ทางนี้ หนังสือสยามรัฐสมัยก่อนหนังสือบ่าย เศรษฐกิจไม่ค่อยมี ก็ด้านกีฬา ด้านการเมือง อย่างงี้อะ ครับ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ แล้วส่วนใหญ่ช่วงก่อน 14 ตุลานี่ คุณสมบูรณ์รับรู้ข้อมูลข่าวสารจากไหน ทางไหนบ้างอะครับ
คุณสมบูรณ์ : คือเราเป็นสื่อมวลชน เราต้องรับรู้ให้หมด เราต้องอ่านหนังสือ ต้องอะไร หูไวตาไว จะทางด้านการสื่อสารอะไรต่ออะไรของตำรวจ เราก็ต้องไปฟัง

ผู้สัมภาษณ์ : เค้ามีแบบเปิด วอ รูม ไหมครับ นั่งคุยกัน
คุณสมบูรณ์ : มีฮะ มี เช้าๆ สมัยก่อนด้านกรมประชาสัมพันธ์ กรมประชาสัมพันธ์ที่ตอนนี้ที่เป็นขายลอตเตอรี่อยู่ที่กรมประชาสัมพันธ์ เช้าๆ เนี่ยทุกคนจะต้องมารวมกันที่กรมประชาสัมพันธ์ ก่อนจะออกไปทำงานทำเนียบ ไปสภา ไปไหนก็มานั่ง เช้าๆ มีข้าวต้มกิน มีอะไร ร้านอาหารก็กินข้าว ก็ว่ากัน เหมือนสภาโจ๊ก เนี่ยแหละ

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นสภากาแฟ
คุณสมบูรณ์ : อืม อย่างงี้แหละ แล้วพอสายหน่อย เอ๋า คุณอยูสายทำเนียบก็ออกไปสายนั้น คุณอยู่สภาไปสภา ผมจะไปกระทรวงพาณิชย์ ผมก็ไปกระทรวงพาณิชย์ กระทรวงใครกระทรวงมัน ทีนี้ ไอเริ่มต้นมันก็จะอยู่ตรงนี้ ใต้กระทรวงประชาสัมพันธ์ก็จะมีกระดาษ บอกวันนี้หมายมีอะไรมั้ง มีอะไรมั้ง นอกจากดูตารางของกรมประชาสัมพันธ์แล้ว เรากับเพื่อนฝูงแต่ละคนจะมีไม่เหมือนกัน จะมีไม่เหมือนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : ส่วนใหญ่เค้าจะแบบ... แหล่งข่าวเนี่ยจากไหนบ้างอะครับ แหล่งข่าวที่เอามาประเมินกันเนี่ย
คุณสมบูรณ์ : รู้จักใครมา นี้รู้จักรัฐมนตรี สนิท คนนี้รู้จักอธิบดี สนิท ต่างคนต่างไปเม้าท์กันไปเม้าท์กันมา พูดทีเล่นทีจริงก็เอาเป็นข่าว อำกันไปอำกันมา แล้วบางคนฉลาดหน่อยก็หลอกเพื่อน ไม่ได้อยู่กวนผมนิ แกล้งพูด ไรงี้ เล็กๆ น้อยๆ คล้ายๆ หลอกกัน เต้า เต้า

ผู้สัมภาษณ์ : ช่วงก่อนเหตุการณ์ 14 ตุลานี้ มีการวิเคราะห์กันไหมว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
คุณสมบูรณ์ : ผมคิดว่าเค้า หมายถึงพวกสื่อด้วยกันคงไม่ได้วิเคราะห์ถึงขนาดนั้น ไม่คิดว่ามันจะบานปลาย ก็คงอยู่แค่ในธรรมศาสตร์ ในอะไรอย่างนี้ เพราะทุกวันทุกคืนผมก็ไปอยู่ในธรรมศาสตร์ กินนอนในธรรมศาสตร์ แต่ไม่ได้กินนอนอยู่กับพวกนักศึกษา คือในรถผมก็มีสัมภาระ สำหรับลูกน้องผมอะไรต่ออะไรอย่างเนี่ย ยกตัวอย่าง มีเหล้าก็มี มีเบียร์ มีสุรา ท้ายรถผมมี

ผู้สัมภาษณ์ : ก็คือไปในฐานะสื่อ
คุณสมบูรณ์ : ใช่ เพราะว่าช่างภาพเราติดตาม ไอนักข่าวยังนอนฟังห่างๆ ได้ ฟังไมโครโฟนได้ เราช่างภาพมันต้องถึงลูกถึงคน มันไม่เหมือนกันนะ อย่างหนูเป็นนักข่าวเนี่ย หนูเดินไปใครก็ไม่รู้ว่าหนูเป็นนักข่าว อย่างผมเป็นช่างภาพผมต้องตะแบก

ผู้สัมภาษณ์ : แบกกล้อง แบกอะไร?
คุณสมบูรณ์ : รู้เลยว่าไอห่านี้ แม่ง ต้องเป็น ......

ผู้สัมภาษณ์ : ต้องแสดงตัวเลยว่าเป็นช่างภาพ
คุณสมบูรณ์ : ครับ มันหลบกันไม่ได้ หลบไม่ได้ อย่างยกไอนี้มาถ่ายเค้าก็รู้แล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : ใช่ๆ
คุณสมบูรณ์ : จำในสมอง กระดาษ ดินสอ ไม่ต้อง มันไม่เหมือนกัน ความอันตรายไม่เหมือนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วเลือกที่จะไปเกาะข่าวตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตั้งแต่วันไหน จำได้ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ตั้งแต่เค้า... คืออย่างงี้ เวลาเค้าเริ่มอะไรเนี่ยพวกผมช่างภาพก็จะต้องถึงตรงนั้น

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : อยู่ลานโพธิ์มั้ง อยู่อะไรต่ออะไร อะไรเงี่ย แล้วก็อาศัยเอารถไปจอดไว้ที่ที่ห่างๆ หน่อย
เพื่อที่เราจะได้มานั่งหลับพักผ่อนในรถบ้าง แล้วเราก็ฟังเค้าพูดอะไร ไม่มีอะไร เราก็อยู่ท้ายรถเราก็ อาหารการกินก็ใครมีซื้อมาแบ่งกันกิน อะไรอย่างงี้

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : เป็นเหมือนรถเสบียง อะไรงี้ อยู่กัน ทุกโรงพิมพ์ก็จะมีรถมา ก็รวมๆ กันอยู่ใกล้ๆ กัน ก็กินนอนอยู่ในนั้น บางทีก็ไม่ได้กลับบ้าน ไม่ได้ออกเวร ไม่มีใครมาเปลี่ยนเวร ก็ต้องไม่ได้กลับบ้าน จนมันลุกลามออกมาข้างนอกแล้ว ตอนหลังก็มีการเกิดปะทะกันอะไรต่ออะไร ก็ผมก็โดนยิงตรงขอบสนามหลวง

ผู้สัมภาษณ์ : ยิงขณะถือกล้องเลยใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ครับ ผมทำงานอยู่ ยิงก่อน คือ เราไม่ได้สังเกตอะนะว่าใครยิง แต่ยิงปั้ง แล้วก็ทรุด กระสุนฝังหลัง เราก็โอเค ลุกขึ้นมาบีบๆ เพื่อนบอก เฮ้ย เลือดมึงออก เรา ไม่เป็นไรนะ ทำงานไปเรื่อยเปื่อย จนไอ ไอ สันติ เศวตวิมล อยู่ไทยรัฐ ตอนนั้นเค้าก็ยังเป็นนักข่าว สันติ เศวตวิมล แม่ช้อยอะ ก็วิ่งตามมาก็ไปพาผมมาโรงพิมพ์ ก็เก็บกล้อง เจ้านายสั่ง บอก เฮ้ย ไปโรงบาล ผมบอก ยังทำงานได้ เค้า เฮ้ย ไปโรงบาล ผมก็ไป

ผู้สัมภาษณ์ : นี่คือวันที่ 14
คุณสมบูรณ์ : วันที่ 14 แล้ว แต่ก่อนนั้น อันนั้นมันเรื่อยๆ ไง

ผู้สัมภาษณ์ : ช่วงประมาณกี่โมงได้ จำได้ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ที่ตอน

ผู้สัมภาษณ์ : ที่ถูกยิงอะครับ
คุณสมบูรณ์ : ประมาณ 9 โมงกว่าๆ 10 โมง

ผู้สัมภาษณ์ : บริเวณ?
คุณสมบูรณ์ : ริมสนามหลวง ตอนนั้นมันยังมีตลาดนัดอยู่ด้วยนะ

ผู้สัมภาษณ์ : คือ ขณะเกิดเหตุการณ์ก็ยังมีตลาดนัด
คุณสมบูรณ์ : มีตลาดนัด มันๆ มันก็เหมือนตลาดนัด คนก็มา

ผู้สัมภาษณ์ : ก็มาซื้อของ
คุณสมบูรณ์ : ไม่มีคนมาซื้อ แต่ว่าร้านค้าเค้าก็ยังตั้งอยู่

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ร้านค้าเค้ายังเข้ามาตั้งอยู่
คุณสมบูรณ์ : มันๆๆ มันมาแล้วอะไรเงี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ มาแล้ว
คุณสมบูรณ์ : มันก็ไม่คิดว่าจะเกิด

ผู้สัมภาษณ์ : อืม ก็อาจจะคิดว่าไม่เกิด
คุณสมบูรณ์ : อืม เค้าก็ยิงมาจากทางนี้ ทางชนะสงคราม

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ/ค่ะ
คุณสมบูรณ์ : ตรงนั้นเป็นคลอง สมัยก่อนเป็นคลองมีสะพานเซียว สะพานเซียว พวกหนูอาจจะไม่ทันเห็น มันมีสะพานเดินข้ามไปฝั่งสนามหลวง คราวนี้จาก สน.ชนะสงครามก็ไปหัวโค้งตรงนั้น แล้วก็ยังไม่มีพระปิ่นเกล้า เป็นสะพานโค้งข้ามไปฝั่งโน้น แล้วทหาร ตำรวจก็อยู่ฝั่งนี้ก็ยิงไป ยิงเพื่อไม่ให้ขบวนออกมา แล้วตอนหลังผมไปทำแผลเสร็จ ไปโรงบาลรามา รามาก็ไม่ทำ ทำท่าจะจับผม เพราะว่าเหตุการณ์ตอนนั้นเค้าก็ต้องเข้าข้างรัฐบาลก่อน

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ผมก็ไม่เป็นไร ไม่ทำก็ไม่ทำ ผมมีตังค์ ผมก็ไปทำที่อื่น

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ตอนนั้นเรายัง โอเค ช่วยตัวเองได้ใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ช่วยตัวเองได้ คือมันอยู่ที่กำลังใจ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ผมก็ไปบ้านญาติที่กิ่งเพชร แล้วหน้ากิ่งเพชรก็มีร้านไง เข้าไปหมอ หมอถามว่า มีตังค์หรือเปล่า
ไม่ต้องกลัวเรื่องตังค์คุณ เอากระสุนออกให้ผมก่อน (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : กระสุนอะไรทราบไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ลูกปลาย ลูกซอง ลูกซอง

ผู้สัมภาษณ์ : โห!!!!
คุณสมบูรณ์ : ถึงกับทรุดเหมือนกันนะ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : แล้วสักพักเพื่อนผมอีกคนหนึ่ง เชิดศักดิ์ นามสกุลจำไม่ได้ อยู่เดลินิวส์

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : เบ้าตา

ผู้สัมภาษณ์ : เสียชีวิตไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ไม่เสีย ตาบอดไปข้างหนึ่ง

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ตาบอดเลย ลูกปลายเหมือนกัน..
คุณสมบูรณ์ : ลูกปลาย แล้วก็พอสักบ่ายหนึ่ง ก็รู้สึกว่าคุณประพัทธ์ 00.12.40 แล้วเพื่อนผมไอ00.12.43 เป็นคนถ่าย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ภาพนี้เพื่อนคุณลุงเป็นคนถ่ายใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ครับผม เพื่อนผมเป็นคนถ่าย เพราะมันอยู่ตรงนั้น ไอพงศ์ กลับมาโรงพิมพ์ เค้าก็สละกันหมด
ผมก็อยู่โรงพิมพ์ เราไม่สละเลย ก็เหลือผมอยู่ สุคนธ์ ชัยอารี อยู่ อยู่กัน 2 คน ทุกคนไปไหนกันหมดก็ไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ทำงานกันละ
คุณสมบูรณ์ : ครับ เราไม่ทิ้งหน้าที่ ก็ตอนหลังก็ไฟม้ง ไฟไหม้ เริ่มไปเรื่อยเปื่อย จากกรมประชาสัมพันธ์
จากกองสลาก นี่ๆ จุดเริ่มต้น แล้วก็ไปกองบัญชาการนครบาล สมัยนั้นรู้สึกจะเป็นคุณมนต์ชัย พันธ์คง
ชื่อผมไม่แน่ใจนะ ถ้าไม่ผิดนะ ก็ไหม้กัน ตรงกองสลากมันจะมีร้านอาหารแบบสหกรณ์ เราอยู่โรงพิมพ์ก็ไม่มีอะไรจะกิน
ก็โชคดี ไอพวกที่ไปทุบเทิบที่นั้น ขนของ มันก็มากองไว้หน้าโรงพิมพ์ ไม่ได้ขโมย (หัวเราะ) มากองไว้หน้าโรงพิมพ์
ผมก็ได้กินพวกเครื่องกระปงกระป๋อง เก็บไว้ตุน หลายวันไม่ได้กลับบ้าน

ผู้สัมภาษณ์ : แล้ววันนั้นประมาณวันที่เท่าไหร่ ที่เริ่มแบบ คือกลับไปที่โรงพิมพ์แล้วอะครับ
คุณสมบูรณ์ : ก็คือ ทำแผลเสร็จผมก็กลับ

ผู้สัมภาษณ์ : กลับมาเลยใช่ไหมครับ วันที่ 14 เลยใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : คือ ความรักหน้าที่มากกว่า

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วมีทหาร ตำรวจ มาค้น
คุณสมบูรณ์ : อันนี้สำนักพิมพ์ อันนี้ทีหลัง อันนี้มัน ที่โรงพิมพ์ไม่ได้ค้น ไม่ได้ค้น เพราะว่าเค้าก็คงไม่เห็นว่ามีอะไรนะ
ไม่ได้ค้นอะไร เค้าก็.... ขบวนคนก็ร่นไปๆๆ ร่นขึ้นไปใช่ไหม มันไม่เหมือน 6 ตุลา มันไม่เหมือนกัน เหตุการณ์มันไม่เหมือนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : เดี๋ยว 6 ตุลา ละไว้ก่อนนะครับ กำลังระทึกใจ ช่วงที่ก่อนเกิด ก่อนที่เค้าจะออกมาข้างนอกวันที่ 14 ตุลาใช่ไหมครับ
วันที่ 13 ตุลา ใช่ไหมครับ ออกมาข้างนอกใช่ไหมครับ ช่วงกิจกรรมข้างในของนักศึกษาที่คุณสมบูรณ์ได้เห็นมีอะไรบ้างครับ
คุณสมบูรณ์ : ก็มีการร้องรำ ทำเพลง พูดชักชวน การพูดเนี่ยสำคัญ คนจะเชื่อไม่เชื่อ สำคัญ แล้วยิ่งคุณลองคิดดูนะ
คนเราไปด่ารัฐบาลด่าใครเนี่ยคนชอบฟัง คนชอบฟัง ไปเชียร์คนไม่ฟัง

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ (หัวเราะ)
คุณสมบูรณ์ : อะ จริงๆ ไปไหนๆ ไปเชียร์ ท่านๆ กูกลับบ้านล่ะๆ ใครด่ากันคนชอบ (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : สะใจดีนะครับ
คุณสมบูรณ์ : มันสะใจดี มันทำให้เกิดอยากมาอยากอะไร เป็นอย่างงี้

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วทราบว่าก่อนหน้านั้น มันมีก่อนหน้านั้นประมาณ 6 เดือนใช่ไหมครับ
ที่นักศึกษารามที่ถูกคัดรายชื่อออกประมาณกี่คนไม่ทราบอะครับ เค้ามีการเคลื่อนมาที่บริเวณ
อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ช่วงนั้นได้มาถ่ายภาพไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : มันถ่าย แต่ว่าความจำอาจจะไม่ได้ เพราะว่าเราไม่ได้คิดว่ามันจะอย่างนี้ แต่ว่าเราก็ประท้วงอย่างนี้มันก็มีทุกงานแหละครับ แต่ว่ามันมีมากมีน้อย

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วต้องออกไปเก็บภาพ?
คุณสมบูรณ์ : ฮะ หน้าที่เราต้องทำอยู่แล้ว คือเรื่อง 14 ตุลา เรื่องทีแรกมันจะมีอะไรให้ระคายใจสงสัย

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ/ค่ะ
คุณสมบูรณ์ : คุณบุญเกิด หิรัญคำ อะไรๆๆ หลายๆ คนเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : ต่อคน?
คุณสมบูรณ์ : อืม รัฐบาลสั่งจับ จอมพลประภาสเนี่ย เป็นรัฐมนตรีมหาดไทยอะ สั่งจับกุม ไขแสงก็ไปกรมตำรวจเลย
เผยแพร่อะไรต่ออะไร อยู่ที่นี้เลย แล้วเหตุการณ์มันก็ลุกลามไปเรื่อย ลุกลามไปเรื่อย พอพวกนี้ไห้ปล่อยโน้น นี้ก็ไม่ปล่อย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : มันเป็นอย่างนี้ คุณไขแสงกับผมสนิทกันมาก กับลูกน้องคุยกันได้

ผู้สัมภาษณ์ : กลับมาที่ช่วงกิจกรรมที่เค้าทำกันในธรรมศาสตร์ มันมีกิจกรรมอะไรที่มันแปลกๆ หรือว่าเห็นแล้วแบบจำได้เลย
คุณสมบูรณ์ : ไม่มี พวกนี้ก็ทำเป็นเรื่องล้อการมง ล้อการเมือง อย่างคุณจอมพลประภาส เรียกไอตุ๊

ผู้สัมภาษณ์ : ตุ๊
คุณสมบูรณ์ : ตุ๊ ชื่อเล่น

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ตุ๊
คุณสมบูรณ์ : เหมือนหมูอะไรทำนองนั้น

ผู้สัมภาษณ์ : ล้อเลียนบนเวที
คุณสมบูรณ์ : อืม จับหมูใส่กรง อะไรต่ออะไร ตุ๊ หมู มันก็เล่นกันไปสนุกๆ ตามประสากิจกรรม

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ทำหน้าโกรธ ทั้งที่ไม่มีบท

ผู้สัมภาษณ์ : คุณสมบูรณ์ก็จะไปเก็บภาพ
คุณสมบูรณ์ : ครับ แต่ว่าฟิล์มชุดเนี่ย ผมไม่ค่อย ไม่ค่อยได้ (00.17.27) ที่บ้านก็ยืม เจ้านายไป เจ้านายให้ไป
ที่นี้ตอนยืมเนี่ย ยืมได้ แต่ตอนเอาคืน ไม่มา

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ฟิล์มที่ถ่ายทั้งหมด ที่เก็บภาพ
คุณสมบูรณ์ : ครับ ถ้าเกิดตอน 6 ตุลา ผมยัง Write เป็นแผ่น CD ไว้ แต่บางส่วนยังอยู่ที่บ้าน

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : อยู่ที่พิษณุโลก (00.17.45) ถ้าผมเกษียณผมคง (00.17.49)

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : ที่นี้บางกอกโพสต์ยืมไป ไป Write ใส่แผ่น แล้วก็ทำแผ่นให้ผมมา แล้วก็ฟิล์มก็คืนไป

ผู้สัมภาษณ์ : 14 ตุลานี้เค้ายึดไปหมดเลย
คุณสมบูรณ์ : ไม่ได้ยึด เค้ายืม

ผู้สัมภาษณ์ : ยืมลืม
คุณสมบูรณ์ : ยืมลืม

ผู้สัมภาษณ์ : ยืมลืม (หัวเราะ)
คุณสมบูรณ์ : ยืมลืม ก็แบบนักเล่นการพนันอะ ฉี่ยาว หายเลย (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : ไปเลยกู อะไรงี้ (หัวเราะ) แล้วช่วงที่เคลื่อนขบวนเนี่ยได้ตามไปไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ตามสิฮะ ต้องตาม

ผู้สัมภาษณ์ : ติดตาม
คุณสมบูรณ์ : ก็ตาม เค้าเคลื่อนมาเราก็ต้องแบ่งคนกันว่าใครอยู่หน้า ใครอยู่หลัง ใครอยู่กลาง มันก็ต้องมีแบ่งส่วนกัน
ไม่ใช่ ผมทำคนเดียว ไม่ใช่ ทำไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วคุณสมบูรณ์อยู่ช่วงไหนของขบวน
คุณสมบูรณ์ : ผมอยู่ช่วงหน้า

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ เป็นยังไงบ้างครับ เกิดอะไรขึ้น
คุณสมบูรณ์ : มันก็มีการยันกัน มันก็ไม่ได้รุนแรง แต่ตอนหลังเอาไม่ไหวแล้วก็

ผู้สัมภาษณ์ : ยันกับตำรวจ?
คุณสมบูรณ์ : สมัยก่อนมันก็ไม่ยันกันแบบนี้หรอก สมัยก่อนไอนั้นไม่มี ไอเครื่องไม้ เครื่องมือ ชนิดรั้วเหล็กอะไรอย่างงี้
เดี๋ยวนี้มันมีโล่มีอะไร

ผู้สัมภาษณ์ : สมัยก่อนตำรวจตัวเปล่าเลย
คุณสมบูรณ์ : ตัวเปล่า

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ได้พกปืน ไม่ได้
คุณสมบูรณ์ : พกกระบอง

ผู้สัมภาษณ์ : อืม กระบอง
คุณสมบูรณ์ : ใช้ปืน สมัยก่อนตำรวจใช้ปืนลูกซอง

ผู้สัมภาษณ์ : ปืนซอง
คุณสมบูรณ์ : ถ้าเกิดทหารเค้าใช้ M16

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วส่วนของฝ่ายนักศึกษาเนี่ยอะครับ มี
คุณสมบูรณ์ : นักศึกษาก็มี “ธง”

ผู้สัมภาษณ์ : ธง
คุณสมบูรณ์ : อาวุธประจำกาย ถือธงนำหน้า มีรูปในหลวง หลังก็ดัน

ผู้สัมภาษณ์ : คือคนที่เป็นแนวหน้าเนี่ย ผู้ชายใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ก็การ์ดอาสาสมัคร พูดง่ายๆ อย่างตอนนี้เค้าก็เรียกเป็น การ์ด แต่สมัยก่อนเค้าต้องเป็นอาสาสมัคร ผูกแขนอะไรต่ออะไร

ผู้สัมภาษณ์ : เค้ามีสัญลักษณ์ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : มีสิฮะ เค้ามีอะไรของเค้า สีอะไรเนี่ย แต่ละคนก็ต้องตั้งมาว่าชุดไหนสีอะไรอย่างเงี่ย ชุดหน้าไป
อาสาสมัครชุดหน้ากรุยทางไป มีอะไรเงี่ย มีมอเตอร์ไซต์บ้าง มีรถ อะไรต่ออะไร มีรถทิ้งไว้ในธรรมศาสตร์ รถผมก็พังเหมือนกัน
ของในรถก็หมด เวลาขบวนออกผมมาด้วย แล้วผมก็ทิ้งไว้ คิดว่าปลอดภัย ปรากฏกลับไปหารถไม่เจอ ไปไหนก็ไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นรถของ?
คุณสมบูรณ์ : ส่วนตัว

ผู้สัมภาษณ์ : ส่วนตัวใช่ไหมครับ เป็นรถอะไร?
คุณสมบูรณ์ : สมัยก่อนผมใช้ ฮีโน่ อ้อ แต่โอเคก็ไม่เป็นไร แล้วก็ไปตามเจอ แบนแตดแต เค้าขึ้นไปยืนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ คือนักศึกษาขึ้นไปยืน
คุณสมบูรณ์ : ขั้นยืนนหลังคา แบบ... อะไรอย่างนี้แหละ

ผู้สัมภาษณ์ : ช่างภาพเนี่ยก็ถือว่าเป็นแนวหน้ากว่านักศึกษาอีกนะ เพราะต้องยืนข้างหน้านักศึกษา
คุณสมบูรณ์ : ถูกต้องๆ มันก็ไปด้วยกันนั้นแหละ ไม่ถึงกับแนวหน้า คุณไปผมไป บางทีผมก็ฉลาดหน่อยผมก็วิ่งไปข้ามอยู่ฝั่งตำรวจหน่อย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : เราต้องดูเหตุการณ์ว่ามันจะรุนแรงไหม ถ้ารุนแรงเราอยู่ฝั่งนี้เราก็เจ็บ เรากระโดดไปอยู่ฝั่งโน้นบ้าง อะไรงี้ หรือไม่หามุมสูงหน่อย
เพราะเค้าไม่เอากันสูงก็เอาต่ำอะไรงี้

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : คือต้องเทคนิคตัวเอง สำคัญ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วเวลาปะทะกับตำรวจเนี่ย คือแบบ คือคลื่นตำรวจใช่ไหมครับ แนวปะทะกับตำรวจมีคนที่คอยเจรจาไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ก็ต้องมีคนเจรจา คอยเจรจา

ผู้สัมภาษณ์ : มีใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : มีเจรจา ยอมไม่ยอมก็เจรจากัน แบบเป็นขั้นเป็นตอนอะ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : แต่ตอนหลังมันก็มั่ว

ผู้สัมภาษณ์ : มั่วใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : มั่วๆ

ผู้สัมภาษณ์ : มั่วเพราะว่า?
คุณสมบูรณ์ : คนมันเยอะ

ผู้สัมภาษณ์ : คนมันเยอะ
คุณสมบูรณ์ : ห้ามกันไม่อยู่แล้วนะ คนเยอะเนี่ยห้ามไม่อยู่นะครับ

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ช่างภาพนี้คือ เหมือนกับนักศึกษาสมัยก่อนจะแบบเหมือนนี้ไหมว่า เอ๊ย อันนี้ให้ออกไป ไม่ให้เข้ามาอะไรเงี่ย มีกันไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : สมัยก่อนเค้าไม่กันนะ เค้าไม่กัน จะกันคือฝ่ายตำรวจ บางทีเค้าจะทำรุนแรงอะไรเงี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : รูปมันฟ้องตัวเอง ก็จะไล่ออกไปไกลๆ แล้วก็ใช้วิธีไปๆ แล้วก็เดิน แล้วก็เดินกลับมาใหม่

ผู้สัมภาษณ์ : เข้าไปได้สบายเลยนะครับ
คุณสมบูรณ์ : ไม่มีๆ นอกจากว่าคุณอยู่ฉบับไหนที่เชียร์รัฐบาลไรงี้ เชิญข้างนอกไป อะไรต่ออะไรอย่างงี้

ผู้สัมภาษณ์ : ตอนนั้นฉบับเชียร์รัฐบาลมีอะไรบ้าง?
คุณสมบูรณ์ : มีๆ ฮะ หนังสือพิมพ์ฝ่ายรัฐบาลฮะ หนังสือมันก็เอาตัวรอด นายทุนก็เอาตัวรอด จริงๆ ไม่ใช่ออกมาแล้วนินทา อย่างนี้ก็เหมือน
เราดูเราก็รู้นิ ไม่ต้องไปเอ่ย ฉบับไหนนี้เชียร์รัฐบาล เนี่ยคุณเชียร์ฝ่ายค้านอะไรเงี่ย เข้าใจไหม คอลัมนิสต์นี้สำคัญนะ

ผู้สัมภาษณ์ : รูปบางทีถ่ายไปไม่ได้ลง
คุณสมบูรณ์ : โหย ทุกวันๆ เรางี้ ไม่เอาๆ มันอยู่ที่ ผมเป็นหัวหน้าข่าว ผมรับหน้า คุณไม่มีสิทธิ์งี้ งั้นคุณมาทำเองสิ เราก็เสียหน้า
ถ่ายมาก็เสียใจ รูปดีๆ ไม่ได้ลง พอคนอื่นก็ลง ชี้ๆ ไม่ได้ดูของเราเลย ไม่ได้ดูของเราเลย อันนี้เป็นเรื่องทุกที่ เอางี้ บางทีพวกคุณทำกันเองเนี่ย
ถ้าเผื่อคุณทำมา ไอ้ช่างภาพบอก เอ๊ย พี่น้องอันนี้ดีกว่านี้ คุณเป็นบรรณาธิการคุณมีสิทธิ์เลือก คุณเป็นหัวหน้าข่าวหนึ่ง หนึ่งคุณมีสิทธิ์เลือก
คนมีเหตุมีผล เหมือนกันทุกคน การมีเหตุผลนั้น แต่ถ้าว่าคนอื่นเค้าลงความเห็นว่าเค้าดีแล้วอย่าพูดกันให้มันชีช้ำ (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วคือก่อนความรุนแรง ก็คือวันที่ 13 เคลื่อนขบวนใช่ไหมครับ ท่าทีของตำรวจเนี่ยรุนแรงไหมครับ หรือว่าปล่อยเลยตามเลย
คุณสมบูรณ์ : ตอนนั้น ผมก็ยังไม่ได้เข้าไปอยู่ในด้านตำรวจ เข้าไปอยู่ในกลุ่มนักศึกษา เราไม่ได้เข้าไปด้านตำรวจ เราก็ไม่รู้ เพราะมันเหมือนๆ
การรับรู้แล้ว เราอยู่ทางนี้แล้ว คนมากกว่า เราต้องอยู่ทางนี้ คนมากกว่า

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วในวันที่ 13 เนี่ย คุณสมบูรณ์อยู่กับขบวนของนักศึกษาด้วยทั้งคืนเลยรึเปล่าค่ะ?
คุณสมบูรณ์ : โอ๊ย! เราอยู่มาตั้งหลายคืน

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ๆ หมายถึงในวันที่ 13 อะค่ะ
คุณสมบูรณ์ : ก็อยู่ฮะ ยังอยู่ เมื่อก่อนมันมีกรมประชาสัมพันธ์ สูง ขบวนนักศึกษาออกมาเนี่ยรูปที่ดีที่สุดต้องขึ้นไปอยู่บนหลังคากรมประชาสัมพันธ์
เห็นเป็นแถวยาว

ผู้สัมภาษณ์ : ที่เค้าถ่ายๆ กัน
คุณสมบูรณ์ : นั้นแหละๆ

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นภาพบนกรมประชาสัมพันธ์
คุณสมบูรณ์ : บนหลังคา บนหลังคากรมประชาสัมพันธ์ พอกรมมันถูกเผาแล้ว ที่นี้เราก็ไม่มีที่ยืน เหมือนมีงานที่หนามหลวง
เราก็ต้องขึ้นกรมประชาสัมพันธ์ ทำหนังสือขออนุญาตขึ้นไปดาดฟ้า เป็นเรื่องที่ดีที่สุด เดียวนี้ไม่มีแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ แล้วกิจกรรมหลังเค้าเคลื่อนขบวนมาวันที่ 13 แล้ว ไปไหนบ้าง ยังไงบ้าง?
คุณสมบูรณ์ : มันก็เคลื่อนมา เค้าไม่เคลื่อนเร็วนะ สมัยก่อน ช้า ค่อยๆ คืบ ค่อยๆ คลาน อะไรงี้

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ เพราะว่าอะไรครับ โดนตำรวจขวางหรือว่าอะไร
คุณสมบูรณ์ : ตำรวจมันก็ไม่เชิงขวาง เค้าก็ต้องกลัว สมัยก่อนเค้าก็ต้องกลัวกลุ่มต่อต้านอีกกลุ่มต่อต้าน เรายังไม่พูดว่ากลุ่มไหน มันก็มีการ

ผู้สัมภาษณ์ : จะมาดักตามซอกซอยอะไรเงี่ย
คุณสมบูรณ์ : อืม ต่อต้านก็มี อย่างสมัยก่อนนี้ คือ กระทิงแดง

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ฮะ เฉลิมชัย มัจฉากลำ ไรต่อไร มันก็เพื่อนผมทั้งนั้นอะครับ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : เฉลิมชัย มัจฉากลำ สมศักดิ์ ขวัญมงคล 00.25.59 เฉลิมชัยเนี่ย ติดคุกจนตาย แล้วพวกนี้มันเล่นเกมส์ เกมส์หนังไง

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ระเบิดเลย
คุณสมบูรณ์ : พวกนี้มันเล่นหนัง แบบว่า ลอบกัด ที่นี้ตำรวจมันน้อยกว่า ลอบกัด ลอบโจมตี

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วพอวันที่ 13 เนี่ย ทางคุณสมบูรณ์ในช่วงตอนกลางคืนคุณสมบูรณ์อยู่ตรงจุดไหนกับนักศึกษา
คุณสมบูรณ์ : คืออย่างงี้ครับ เราจะต้องไปข้างหน้ากลับมาข้างหลัง กลับเข้าส่งพิมพ์ แล้วนั่งพิมพ์ พักกินอาหารบ้างเพื่อเสริมกำลังร่างกายตัวเอง เราไม่มี

ผู้สัมภาษณ์ : คือวิ่งไปวิ่งมา
คุณสมบูรณ์ : ครับ เราไม่มีอาหารกล่อง แบบ พวกอาหารถุงแบบนั้น พวกอื่นเค้ามี เราก็ต้องอาศัยไปที่รถเรามั้ง อาศัยไปกลับเข้าสำนักงาน
หาน้ำหาท่ากิน สมัยก่อนน้ำขวดมันไม่มี จะเอาติดตัวไปมันไม่มี

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วคือ ได้นอนไหมครับ วันนั้น วันที่ 13
คุณสมบูรณ์ : คือการนอนเราใช้วิธีนี้เลย เรางีบหรือว่านั่งนิ่งไปพิงต้นไม้ข้างเราเนี่ย คือสัก 5 นาที 10 นาที ก็ถือว่าได้นอนเอาแรง แต่หูต้องฟังด้วย
บอกเพื่อน เฮ้ย มีไรเรียกกันด้วยนะ เฮ้ย ตีมือกันหน่อย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ สะกิด
คุณสมบูรณ์ : เค้าไม่ทำไรก็ถอย สังเกตสังกาให้

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วแบบห้องน้ำห้องท่าเนี่ยสะดวกไหมครับ ตอนที่ชุมนุมกันเยอะๆ
คุณสมบูรณ์ : ต้นไม้เป็นหลัก คือผู้ชายมันง่าย

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วหนักอะครับ ถ่ายหนัก
คุณสมบูรณ์ : ก็กลับสำนักงาน

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ กลับสำนักงานใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : คือ เวลาทำงานอย่างเนี่ยนะ ไอหนักๆ ไม่ค่อยมีหรอก เบา ฉี่ซะมากกว่า คือกลับมาทีก็ล้างหน้าล้างตา เช็ดอะไรให้มันสบายใจ
หากระดาษหอมเหิมเช็ดหน้า โอเคแล้ว ไปทำงานได้ มีแรงแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : ตอนที่คุณสมบูรณ์ถูกยิงตรงด้านหลังใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ตอนนั้นก่อนหรือว่าหลังของคุณ ธีระ บุญมาก ที่ถูกยิงฮะ
คุณสมบูรณ์ : ธีระเนี่ยเค้าโดนตรงไหนผมไม่แน่ใจ ผมไม่แน่ใจนะ ธีระ แต่ของผมเนี่ย คือ ผม แล้วก็ เชิดตระกูล เดลินิวส์

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : เชิดตระกูล แต่นามสกุลจำไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : แล้วก็ตอนหลัง ตอนบ่ายๆ คนต่อมา คุณประพาส รู้ๆ แค่นี้แหละ แต่คุณธีระเนี่ย ผมไม่แน่ใจ

ผู้สัมภาษณ์ : คือหลังจากถูกยิงเนี่ย ได้ตามเหตุการณ์ต่อไหมฮะ?
คุณสมบูรณ์ : ก็กลับมาปฏิบัติหน้าที่ต่อ

ผู้สัมภาษณ์ : (หัวเราะ) ปฏิบัติหน้าที่ต่อ แล้วแบบมีภาพอะไรไหมครับ ความรุนแรงที่ได้พบเห็น ที่ถ่ายมา
คุณสมบูรณ์ : โอ๊ย ภาพความรุนแรงนั้นมาก ทหารทะเหิน..... มีทั้งนั้นแหละฮะ ไม่มีก็ถือว่าไม่ได้ทำงาน

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ ยกตัวอย่างที่คุณสมบูรณ์ได้พบเห็นอะครับ
คุณสมบูรณ์ : โอ้โห ทุกเหตุการณ์มันก็คือๆ กัน พอทหารออกมา อะไรมันจะเกิดขึ้นละครับ ใช่ไหมครับ
เครื่องบิน เฮลิคอปเตอร์ มาหมดเลยแหละครับ เสียง พั่บๆ อะไรก็ไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : เครื่องบินมาแล้วทำอะไรบ้างครับ เครื่องบิน
คุณสมบูรณ์ : มันก็ได้ยินแต่เสียงเตือนลงมา แต่เราไม่รู้ว่ายิง เป้าหมายอยู่ตรงไหน

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ บินบริเวณไหนได้ครับ?
คุณสมบูรณ์ : ก็วนอยู่ตรงนั้น สมัยก่อนคุณณรงค์เค้าเป็นใหญ่ไง เค้าทิ้งใหญ่ ทิ้งไอนั้น คุณประภาสพ่อตา
คุณถนอมก็พ่อตัว กูก็เป็นใหญ่ (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : เหตุการณ์ที่เห็นแบบต่อหน้าต่อตา แล้วแบบมีคนตายอะไรต่อหน้าต่อตา
คุณสมบูรณ์ : ไอนั้นเป็นเรื่องเห็นๆ

ผู้สัมภาษณ์ : ตรงไหนบ้างอะครับ
คุณสมบูรณ์ : มันๆ เกิด ก็แถวถนนเนี่ยมันก็มีนะฮะ มันก็มี บางทีเค้าก็เอาขึ้นรถ พวกกลุ่มนักศึกษา เอาขึ้นรถ
มาก็ถือธงโบกกัน แล้วก็ประกาศป่าวๆๆ 00.30.08 ฆ่าประชาชน ทหารฆ่าประชาชน ให้ระวัง ร่วมมือกันขับไล่รัฐบาล
จอมพลถนอมเผด็จการ อะไรก็ว่ากันไป

ผู้สัมภาษณ์ : คือแห่ศพใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ครับ แห่ศพ ที่นี้จะเป็นหน้าใคร หน้าใครเราก็ไม่รู้ ต่างคนต่างมีหน้าที่ทำงาน เห็น 00.30.24 อย่างนี้ มีธงโบก
คือไปไหนสัญลักษณ์ต้องมีธงชาติไปก่อนใช่ไหมครับ มีรูปในหลวง มีรูปพระราชินี

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วได้เห็นกับตาเลยไหมครับว่าคนนี้ถูกยิงปังลงไปเลย
คุณสมบูรณ์ : อันนั้นไม่ได้เห็นกับตา แต่ว่าน่าจะเป็นศพ

ผู้สัมภาษณ์ : เห็นศพที่ถูกฆ่า
คุณสมบูรณ์ : ครับ ที่เค้าแบกออกมาอะไรต่ออะไรอย่างงี้ ผู้หญิงพากันวิ่งอะไรอย่างงี้ ลากศพเพื่อนวิ่งหนีห่ากระสุนอะไรเนี่ย
โอเค ก็ยิงจริงบ้าง ยิงเท็จบ้าง อะไรงี้ ยิงขึ้น ยิงลง อะไรเงี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : ส่วนใหญ่ปืนที่ใช้คือ?
คุณสมบูรณ์ : สมัยก่อนถ้าเป็นทหาร ก็ใช้ M16

ผู้สัมภาษณ์ : M 16 ใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ตำรวจปราบจลาจลก็ดูลูกซอง

ผู้สัมภาษณ์ : มีแก๊สน้ำตา มีอะไรอย่างไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มีดิ มี

ผู้สัมภาษณ์ : มีใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มี สมัยก่อนแก๊วเค้าไม่ได้ยิง เค้าจะใช้เขวี้ยง

ผู้สัมภาษณ์ : เขวี้ยงใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : เป็นลูกขนาดนี้ เป็นกระป๋องห้อยๆ เขวี้ยง ใช้เขวี้ยง มันไปไม่ไกลหรอก

ผู้สัมภาษณ์ : คือทางฝ่ายรัฐนี้ คือ ทหารเค้าได้บอกกล่าวอะไรกันไหมครับ เจรจากันบ้างไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ทหารเนี่ยส่วนมากการเจรจาเค้าจะไม่ค่อยพูด การเจรจาเนี่ยเป็นหน้าที่ตำรวจ ทหารเนี่ยเค้าถือว่า
ตอนนั้นก็ยังไม่ได้ประกาศอะไรออกมา....เพียงออกมาช่วยผลักดันอะไรอย่างเนี่ย ทหารส่วนมากเค้าจะไม่เจรจากับใครหรอก
ยืนพูดเหมือนกับพูดกับสากกระเบือ พูดไม่รู้เรื่อง เหมือนไอจราจรมันเขียนใบสั่ง ไปพูดกับมันไม่รู้เรื่องหรอก (หัวเราะ)
ไอจราจร ไอหมวกสีส้มอะ พูดมากก็ไม่....... อย่างเดียว เหมือนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : คือวันนั้นก็มีทั้งตำรวจ ทั้งทหารใช่ไหมคะ
คุณสมบูรณ์ : ครับๆ ทหารก็มีรถนะครับ

ผู้สัมภาษณ์ : อืม
คุณสมบูรณ์ : กั้นอะไรเงี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : แต่พวกนี้จะเก่ง พวกทหารจะเก่ง ลวดหนามไม่กลัว ที่จริงลวดหนามรุ่นใหม่ คมจะตายไป
มันไม่ใช่ลวดหนามเป็นคล้ายๆ แผ่น โอ้โห

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นแผ่นใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : อืม ปั๊บเนี่ยขาดเลยนะ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : มันเก่ง มันมีวิธีอะ ก็ต้องคนเป็นอะ ถ้าคุณเคยฝึกทหารอะไร รด. คุณจะรู้ว่าแกะไง ให้มันกลับเข้าไปอยู่ใหม่ คือทหารมันเอามากั้น
ปุ๊บๆ เดี๋ยวมันเก็บปุ๊บเอาไม้แบบขึ้นรถไปเลย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ นี้คือนักศึกษาเก็บใช่ไหม
คุณสมบูรณ์ : นักศึกษาไม่ได้ คือ แหวก แหวก เค้ากันงี้ แล้วระเบิดให้เป็นทางออก ระบายคนมา คือไม่ได้เอาออกไปหมดนะ คือให้ผ่านได้ไรงี้
ให้เป็นจุดผ่าน ผ่านได้

ผู้สัมภาษณ์ : อืม แล้วตำรวจที่เจรจา ส่วนใหญ่เจราจายังไงบ้างครับ พูดอะไรบ้าง?
คุณสมบูรณ์ : ก็พูดโทรโข่งใส่กัน อะไรต่ออะไรนี้แหละ พ่อแม่พี่น้อง อะไรต่ออะไรก็ว่ากันตามวิถีทางของการเจรจาของหลักวิชาการ

ผู้สัมภาษณ์ : คือเจรจาผ่านโทรโข่ง ผ่านเครื่องเสียง?
คุณสมบูรณ์ : ครับ ผ่านโทรโข่ง เพราะว่าเค้าไม่ได้มาเจรจากันตัวต่อตัวอย่างนี้

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วตอนนี้คุณสมบูรณ์มีครอบครัวรึยังครับ?
คุณสมบูรณ์ : โอ๊ย มีแล้วฮะ

ผู้สัมภาษณ์ : มีแล้ว
คุณสมบูรณ์ : มีแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : ทางบ้านบอกว่ายังไงบ้างครับ?
คุณสมบูรณ์ : ผมไม่เคยกลับบ้าน 10 วัน

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ นึกว่าเป็นห่วงบ้างไหม หรือว่าอะไร
คุณสมบูรณ์ : ก็เป็นห่วงก็เป็นนะ แต่ว่า แล้วผมก็ไม่โทรศัพท์ติดต่อ จนอีก 2 วัน ผมจะกลับบ้าน ผมจึงจะบอกว่าผมถูกยิงนะ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ เพิ่งทราบตอน?
คุณสมบูรณ์ : แต่ว่าตอนโดนทีแรกก็ไม่ได้บอก

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ได้บอกใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : เดี๋ยวเค้าตื่นเต้น พอกลับ กลับถึงบ้าน โอ้โห คนในซอยบ้านต้อนรับกันน่าดูเลย (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ เป็นฮีโร่เลย (หัวเราะ) ถูกยิงด้วย
คุณสมบูรณ์ : กลายเป็นเรื่องสนุกเลย

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วแบบได้รับชดเชยหรืออะไรไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : ก็ได้ครับ ได้ครับ ก็คือทางโรงพิมพ์ตอนก่อนก็ให้ผมมา ให้ไปทำแผล 2,000 ให้ซ่อมรถอีกกี่พันกี่พันก็ไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : อันนี้ได้จากโรงพิมพ์ใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ครับได้จากโรงพิมพ์ แล้วได้จากสมาคม สมาคมนักข่าวได้มาอีกหลายพันเหมือนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : คือคิดแล้วไม่ถึงหมื่น

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ก็รัฐบาล
คุณสมบูรณ์ : ผมไม่เคยเปิดตัว

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ไม่เคยเปิดตัว
คุณสมบูรณ์ : ไม่เคยเปิดตัว ไปดูในสารบบไม่มีชื่อผมเป็นวีรชน ไม่มีๆ ไม่เคยไปเรียกร้อง หน้าที่เราทำ สำนักงาน

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วภาพที่เห็นติดตาที่สุดในเหตุการณ์ 14 ตุลาเนี่ย คืออะไร ภาพไหนครับ?
คุณสมบูรณ์ : มันก็อย่างนี้แหละที่เราเห็นๆ กัน คือ อาชีพนี้ เราเห็นมาจนชินชาหมดแล้ว มันเห็นชินชาหมดแล้ว นอกจากคนที่มาใหม่ๆ ตื่นเต้น
เราเห็นชินชาหมดแล้ว บ้างคนมานะ มาทำงานใหม่ๆ อู๊ย!!!! ตีปีกร้องไห้ ให้กระเจิง ไอเรามันทำงานผ่านมาเยอะ ผ่านมาเยอะ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วภาพของคุณสมบูรณ์ที่ลงในสื่อเนี่ย มีเก็บไว้ไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : อืม ไม่เคยได้เก็บ แต่สิ่งที่บอกว่าที่เก็บไว้มีอีกเหตุการณ์หนึ่ง

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ อีกเหตุการณ์หนึ่ง เดี๋ยวจะข้ามกลับไป
คุณสมบูรณ์ : อันนั้นจะให้ยืมไปใช้ได้

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วพอเห็นภาพเนี่ยรู้เลยว่าเป็น 14 ตุลา คือ ภาพนี้เหมาะสมกับ 14 ตุลา เป็นภาพอะไร อารมณ์ไหนอะครับ?
คุณสมบูรณ์ : มันไม่เหมือนกันนะ 14 กับ 6 ไม่เหมือนกัน ภาพไม่เหมือนกันนะ ไม่เหมือนกัน จะต้องดูให้ดี ไม่เหมือนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วนึกถึง 14 ตุลานึกถึงภาพไหน ภาพอะไรครับ ภาพนี้โดนเลยครับ ใช่เลยครับ 14 ตุลา อะไรงี้
คุณสมบูรณ์ : ต้องเห็นภาพถึงรู้

ผู้สัมภาษณ์ : ต้องเห็นภาพใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : เพราะว่าเรามันจำไม่ได้เลย เห็นภาพแล้วรู้ อย่างที่เคยโชว์ๆ ไว้ ผมเคย

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ภาพที่โชว์ๆ ไว้มีภาพที่คุณสมบูรณ์ถ่ายบ้างไหมค่ะ?
คุณสมบูรณ์ : มีมี เวลาเค้าจัดนิทรรศการเคยเดินเล่น

ผู้สัมภาษณ์ : ค่ะ คือ จำได้ว่า อ้อ นี้เราถ่ายเองนะ ฝีมือเราเอง
คุณสมบูรณ์ : อืมๆๆ ภาพที่ตัดมาแต่ละไอนั้น แล้วเอาไปขยายใหญ่

ผู้สัมภาษณ์ : ตัดหนังสือพิมพ์ ตัดอะไรต่ออะไร อ้อ
เออ แล้วมาช่วงหลังเหตุการณ์ 14 ตุลาเนี่ยครับ ยังไม่ถึง 6 ตุลา นะครับ ช่วงระหว่าง 14 ตุลาถึง 6 ตุลา มันอะไรไหมครับ
พวกการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง บทบาทของนักศึกษามีอะไรบ้างไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : นักศึกษาก็เป็นใหญ่ขึ้น

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นใหญ่ขึ้นใช่ไหมครับ?
คุณสมบูรณ์ : เป็นใหญ่ขึ้น นักศึกษามีอะไรก็คนก็กลัวเหมือนกันนะ เพราะนักศึกษามันเป็นใหญ่มาตั้งแต่ 14 ตุลา ใครๆ
ก็เชื่อนักศึกษา แล้วอีกไม่กี่ปีเอง ใช่ไหมฮะ?

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : 16 19 ไม่กี่ปีเอง

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ สามปี
คุณสมบูรณ์ : ก็เลยอยู่ อยู่อย่างงี้อยู่ อย่างคุณธีรยุทธจะพูดอะไรก็อะไร ไปไหน คุณสมบัติ ธำรงธัญวงศ์ อะไรเงี่ย ธีรยุทธ
00.37.18 เห็นผมนะ ซี้กัน

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วสื่อละค่ะ ในช่วงนั้น ตอนหลัง อืม บทบาท สื่อเป็นไงบ้าง ถูกคุกคามไหมคะ หรือว่ายังไง?
คุณสมบูรณ์ : ไอคุกคามคงไม่มีแล้ว เพราะว่าใครก็ไม่อยากไปยุ่งกับสื่อ เดี๋ยวมันขุดค้นเอา

ผู้สัมภาษณ์ : มีเสรีภาพมากขึ้นไหมครับ อย่างนี้มีเสรีภาพมากขึ้น
คุณสมบูรณ์ : มันก็ต้องอยู่ในกรอบ มันก็มีการฟ้องร้องอะไรต่ออะไรกัน อยู่ในกรอบ

ผู้สัมภาษณ์ : แต่เมื่อเปรียบเทียบก่อนกับหลัง 14 ตุลา อันไหนมีเสรีภาพมากขึ้น
คุณสมบูรณ์ : มันก็มีมากขึ้น สมัยจอมพลถนอมเนี่ยโหดไปเยอะนะ เครียดนะ เอาเรื่องสั่งปิดสั่งอะไรนะ กฏหมายก็ใช้กฏอะไรของเค้าเนี่ยอะนะ
เราก็จำไม่ได้นะ ต้องฟังแก 00.38.00 อะไรไม่รู้..... สิ่งปิด สมัยก่อนสั่งผิดไม่พอ สมัยก่อนๆ ทุบแท่น 00.38.06

ผู้สัมภาษณ์ : ทุบแท่นพิมพ์เลย
คุณสมบูรณ์ : เอาลูกน้องไปกวน อย่างงั้นนะ สมัยก่อนก่อนเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วสภาพเศรษฐกิจเป็นยังไงค่ะ หลัง 14 ตุลา
คุณสมบูรณ์ : เศรษฐกิจมันก็ไม่อะไร ไม่มีอะไรฮะ เศรษฐกิจเป็นแบบลุ่มๆ ดอนๆ แหละฮะ พูดง่าย ไอคนรวยก็รวยไปตามธรรมดา
ไอ้พวกเราจนก็อย่างนี้แหละครับ คืออย่างที่ผมบอก ผมมาทำงานสยามรัฐเดือนละ 600 เลี้ยงลูก 2 คนนะ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วบทบาทของพวกรัฐ ฝ่ายรัฐอะครับ คือพวกอย่างข้าราชการ ทหาร ตำรวจเนี่ย บทบาทหลัง 14 ตุลาเนี่ยเป็นยังไงบ้าง แต่ก่อน 6 ตุลานะครับ เป็นยังไงบ้าง
คุณสมบูรณ์ : ก็ยังเชียร์นักศึกษาอยู่นะ แต่ว่าเชียร์ในทางลับ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : ใช่ไหม คุณออกมาเปิดเผยได้ไง รับราชการ คุณอยู่ไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : อืม
คุณสมบูรณ์ : ใช่ไหม ก็ โอเคในทางลับๆ อย่างดูสิ เงินบริจาคที่พวกข้าราชการบริจาคมาไม่ประสงค์จะออกนามไรเงี่ย ออกไม่ได้ไง

ผู้สัมภาษณ์ : คือเวลา เดี๋ยวกลับไปช่วงนั้นก่อน เวลาคนบริจาคเนี่ย เค้ามีประกาศไหมครับว่าคนโน้นคนนี้บริจาค
คุณสมบูรณ์ : มีฮะมี แต่ส่วนมากไม่ประสงค์จะออกนาม

ผู้สัมภาษณ์ : คือไม่ประสงค์จะออกนามใช่ไหมฮะ
คุณสมบูรณ์ : คือส่งข้าวมาให้พันกล่อง อะไรต่ออะไร

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นผู้ไม่ประสงค์จะออกนามใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : อืม สมัยก่อนนักศึกษาทำอะไร คนเชียร์

ผู้สัมภาษณ์ : คนให้การสนับสนุน
คุณสมบูรณ์ : ให้การสนับสนุน เชียร์ เพราะว่าอยากโค่นล้ม

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : มันสุกงอม

ผู้สัมภาษณ์ : มันสุกงอมแล้วใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ฮะ มันสุกงอม

ผู้สัมภาษณ์ : นานแล้ว อะไรอย่างนี้
คุณสมบูรณ์ : อืม สุกงอมนาน นี้เป็นนายก นี้เป็น ผบ.ทบ. เกี่ยวดองกันเข้าไป เอาลูกชายคนนี้ไขว้กันไปไขว้กันมา
แล้วประเทศไทยก็เป็นของตระกูลเค้า นักศึกษาทนไม่ได้ เลยเกิดเหตุการณ์ คือหมายถึงระยะนี้คุณควบคุมประเทศ
โดยเน้นคนของพวกคุณเอง ไม่ให้คนอื่นเกิด ไม่มีสิทธิ์เกิด

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ปฏิวัติตัวเองก็เอา

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วเหตุการณ์ 6 ตุลา คุณสมบูรณ์ได้เข้าไปถ่ายไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : รูปเยอะ เยอะ เยอะเหมือนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : มี ไปตั้งแต่วันไหนครับ ตั้งแต่วันนั้นเลยใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มันก็เชื่อมโยงมาอีก มันก็มีอภิปรายอะไรต่ออะไรให้สุกงอม มีอะไรจำได้ว่า เอาใครอีกคนไปแขวนคอ ปฏินันท์ หรือ อภินันท์

ผู้สัมภาษณ์ : อภินันท์ครับ
คุณสมบูรณ์ : ปฏินันท์ หรือ อภินันท์ ผมจำไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ทุกวันนี้ก็ยังทำ ทำสื่อมวลชนอยู่นะ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : รู้สึกเค้าจะถ่ายรูปอยู่

ผู้สัมภาษณ์ : ใช่ครับ
คุณสมบูรณ์ : อสมท.

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นเกี่ยวกับการท่องเที่ยว
คุณสมบูรณ์ : อืม ไม่รู้ฉบับไหนเคยเจอ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ทำหน้าแบบแขวนคอ หน้าเค้าดันไปเหมือนหน้าสมเด็จพระบรมฯ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : ก็เลยเป็นเรื่องเป็นราว ลูกเสือชาวบ้านเฮ ใช่ไหม ลูกเสือชาวบ้าน

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วคุณสมบูรณ์ได้ไป คือเกาะกระแสตรงนั้นยังไงครับ คือเกาะข่าวตรงนั้นยังไง
คุณสมบูรณ์ : ตอนนั้น เค้าก็เริ่มชุมนุมกันอยู่ลานโพธิ์ ลานโพธิ์ แล้วก็ค่อยๆ ขยายกันออกมาอย่างนี้แหละ แล้วออกมาที่นี้ก็มาเจอต่อต้าน
แล้วที่นี้กลุ่มลูกเสือชาวบ้านก็ปลุกระดม

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : ใช่ไหมครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ดูจากภาพถ่ายนี้เป็นการ
คุณสมบูรณ์ : เพราะว่า เค้าตัดไอรูปที่ทำท่าแขวนคอ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : มันเป็นจุดนะ อันนั้นเป็นจุดนะ จุดเริ่มต้น ไอนี้ ที่นักศึกษาได้ต้องถูกทำร้ายกันนะ มาเสียตรงนี้แหละ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ตอนนั้นเป็นที่ถกเถียงกันมา เรื่องประเด็นตกแต่งภาพมั้ง ในฐานะที่คุณ
คุณสมบูรณ์ : หน้าเค้าเกือบเหมือน ที่นี้คนเราก็ตีความ คนเราตีความ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วคิดว่ามีการตกแต่งไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มันไม่ได้แต่งหรอก ผมดูมันก็ไม่ได้แต่ง จะไปแต่งอะไรหน้าก็หน้าของมัน หนังสือพิมพ์ดาวสยามเรียกอันนี้ขึ้นมาตี
ดาวสยามอยู่ตรงนี้ ดาวสยามมันกลุ่มลูกเสือชาวบ้าน เราพูดอย่างนี้ละกัน ไปสรุปเอาเองนะว่ายังไง ลูกเสือชาวบ้านทั่วประเทศ

ผู้สัมภาษณ์ : ตอนที่เค้าแสดงละครแขวนคอ คุณสมบูรณ์ได้ไปถ่ายไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ผมไม่ได้ไป มีน้องเค้าไป คือเราจะไปทุกวันก็ไม่ได้ ใช้คุณไปผมพัก ผมพักคุณกลับ เอ๊ย ผมขึ้นคุณกลับ อะไรเงี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : แต่รูปที่ออกมาเหมือนไหม ที่สำนักพิมพ์ได้
คุณสมบูรณ์ : ถ้าเราดูไม่เหมือนก็ไม่เหม่เหมือน ถ้าเราจงใจไปดูให้เหมือนก็เหมือน

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ถ้าจงใจไปดูให้เหมือนก็เหมือนใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ตรงเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : ก็สมเด็จพระบรมท่าน คือจงใจจะว่าเหมือน ไม่จงใจก็ไม่เหมือน

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : แล้วก็พูดกันได้

ผู้สัมภาษณ์ : ก็อาจจะเป็นได้ ที่มีการพยายามคัดรูปให้เหมือนรึเปล่าคะ หรือว่าอาจจะไม่ใช่ ไม่รู้ (หัวเราะ)
คุณสมบูรณ์ : จะมาเอียงข้างๆ อะไรอย่างนี้

ผู้สัมภาษณ์ : มันมีมุม
คุณสมบูรณ์ : ตัดตรงอย่างนี้นะ อะ ข้างๆๆ อะไรเงี่ย แล้วก็คัดออกมา แต่อย่าไปแต่งระบายอีกที

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ คือในทัศนะของคุณสมบูรณ์ไม่มีการตกแต่ง
คุณสมบูรณ์ : ไม่มี

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ว่าเลือกภาพที่คล้ายที่สุด
คุณสมบูรณ์ : ที่คล้ายที่สุด เท่านั้นแหละ ทำจังหวะให้มันแม่นที่สุด แล้วก็ชี้จุดนี้ คุณจะเล่นราชวงศ์เหรอ ใช่ไหม ไม่ได้ ลูกเสือชาวบ้านเค้าไม่ยอม

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วช่วงเหตุการณ์คุณสมบูรณ์ได้เข้าไปถ่ายภาพ ไปทำข่าวตั้งแต่วันไหนอะครับ
คุณสมบูรณ์ : เราก็สลับกันไงครับ อย่างที่บอกว่า ผมพักคุณทำ คุณทำผมพัก แล้วเรามีหลายคน มันเริ่มต้น ยิงเยิงกันตั้งแต่ในธรรมศาสตร์ นั้นอะครับ เย็นๆ ข้างหอประชุมอะไรต่ออะไรเงี่ย มันอย่างงั้นแหละ แล้วก็รู้สึกตอนนั้นจะมีการเอารถเมล์เนี่ย เอาก้อนหินทับคันเร่ง ชนประตู ชนประตู

ผู้สัมภาษณ์ : ใครเป็นคนทำ
คุณสมบูรณ์ : พวกกลุ่ม กลุ่มประชาชนทางฝ่ายอีกฝ่าย ไม่ใช่ฝ่ายนักศึกษา

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ เป็นพวกกะทิงแดง
คุณสมบูรณ์ : แล้วก็พวกตำรง ตำรวจ ไรเนี่ย รถเมล์เนี่ยติดเครื่องแล้วขึ้นเกียร์ เอาก้อนหินใหญ่ๆ ทับไว้ แล้วตั้งลำให้มันตรงอะ แล้ววิ่งชนประตู ตอนนั้นผมก็อยู่ ตอนยิงเพื่อนผมอีกคนก็โดนยิงนะ ตอนนั้น 00.44.32 มันก็อยู่.... ชื่อไออ๊อด ชื่อจริงมันก็ชื่อนายอะไร ชื่อมันออกผู้หญิงๆ หน่อย ก็ถูกยิง เราไปช่วยกันหามันออกมา ตำรวจถูกยิง เพื่อนผมอยู่ชนะสงคราม ก็ช่วยกันหามมาอยู่หน้าหอประชุมธรรมศาสตร์ไง สมัยก่อนหอประชุมธรรมศาสตร์มันจะมีเหลี่ยมอย่างงี้ สมัยก่อนนะพอยิงกันเราก็อะหมอบ นาบตัวใช่ไหม มันมีเหลือม

ผู้สัมภาษณ์ : คุณสมบูรณ์อยู่ในธรรมศาสตร์เลยใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ฮะ ในธรรมศาสตร์ฮะ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ วันที่ 6 ตลาใช่ไหมฮะ
คุณสมบูรณ์ : นี่ๆ มันจะมีเหลือมๆ อย่างนี้ มีเหลือมอย่างนี้ เหลือมอย่างนี้ คือหน้าหอประชุมนี้ ตรงที่เหลือมมัน 00.45.08 ใกล้ๆ ไอที่ตอนนี้ทำเป็นอะไร ไอ้ตรงนี้อะไร อะไร 6 ตุลา ชื่อเค้าอ่านกันเต็มๆ ผมจำไม่ได้ ที่เค้าไปวางหรีด วางคัท แล้วก็มีร้านซุ้มร้านค้าเครื่องดื่ม เราหิวเรายังเอาเครื่องดื่มเค้ากินเลย พวกอย่างนี้ (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : ตำรง ตำรวจ เอากินกัน

ผู้สัมภาษณ์ : ตอนนั้นยังเปิดขายอยู่เหรอครับ
คุณสมบูรณ์ : ไม่มีขายแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่มีขายแล้ว แต่หยิบน้ำ
คุณสมบูรณ์ : เค้าไปแล้ว ของฟรีแล้วตอนนี้ ตัวใครตัวมัน กินก่อนแล้ว ก็กินกันไป ไอเราก็เก็บปืนของเพื่อน ตำรวจมั้ง อะไรต่ออะไรมั้ง ตกอยู่ ไปตามหาเพื่อน แต่รู้ว่าเพื่อนคนนี้ แต่ไม่รู้จักชื่อ แต่มันเป็นตำรวจ มันก็โดนอะไรงี้ เราไม่รู้ เราไม่รู้ว่าเค้าสร้างสถานการ์หรือว่าต่อต้านแกนนำนักศึกษา ผมไม่แน่ ไม่ๆๆ ไม่กล้าพูดนะ
แต่ว่าเค้าก็เอานักศึกษาลงมากลางสนาม ต้อนนักศึกษาลงมากลางสนาม ถอดเสื้อๆ ผู้หญิงก็ถอดเสื้อเลย

ผู้สัมภาษณ์ : ที่สนามบอลใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : อืม เหลือแต่ยกทรง ผู้หญิงไม่ได้ให้ถอดหมด ให้เหลือแต่ยกทรง

ผู้สัมภาษณ์ : ให้เหลือแต่เสื้อใน
คุณสมบูรณ์ : อืม สุธง สุธรรม พวกนี้โดน 00.46.27 ตำรวจสร้างสถานการณ์ 00.46.33 แต่ที่ยิงๆ ตำรวจยิงปืนไป ยิงลูกเอ็ม 79 ไอลูกกลมๆ ที่มียิงดังเป๊าะขึ้นไปบนตึกอะไรเงี่ย ไอบางคนก็คาบบุหรี่ถือปืน

ผู้สัมภาษณ์ : เอ็ม 79 เลยใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : เอ็ม 79 เนี่ย หมายถึงตำรวจ อีกส่วนหนึ่ง ไอที่ถืปืนคาบบุหรี่เนี่ยพวกตำรวจนครบาล ไรต่อไร ตอนหลังก็เอาตำรวจจาก ตชด. เข้ามาช่วย แล้วฝนก็ตก ต้อนนักศึกษาขึ้นรถหมด อะไรต่ออะไรงั้ย กว่าจะได้ตรวจสอบในธรรมศาสตร์ก็เล่นเอาสองวันสามวันนะ กว่าจะตรวจสอบแต่ละตึกแต่ละอะไร

ผู้สัมภาษณ์ : ตรวจสอบอะไรครับ
คุณสมบูรณ์ : ตรวจสอบว่ามีอะไรหลงเหลือ อะไรต่ออะไร แล้วดูไปที่คนมันกลิ้งๆ ก็เหมือนๆ ลมพัดใบไม้กลิ้งไปกลิ้งมา คือ พูดง่ายๆ ว่านักศึกษาเค้าก็เรียน รด. มา เวลานั้นต้องกลิ้งตัว อย่างเราได้ยินเสียงปืนมาเราก็วิ่งเอียงตัว กลิ้งตัว เพื่อผลิกหาที่กำลังใช่ไหม ก็มองเห็นอย่างนี้แหละ แต่อันนี้รูปมี อันนี้รูปมี รูปที่อยู่ มี ถ้าอยากใช้ก็โอเคเอามาให้ยืมได้

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วมีแบบภาพที่ถูกยิง ถูกอะไรไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มีผูกคอ ลากอะไรต่ออะไร ไม้จิ้มเจิ้มอะไรต่ออะไร

ผู้สัมภาษณ์ : ไม้จิ้มอะไรครับ
คุณสมบูรณ์ : อย่าให้พูดเลย

ผู้สัมภาษณ์ : คืออันนี้ของผู้หญิงผู้ชายที่โดนจิ้ม
คุณสมบูรณ์ : มันของผู้หญิงเราไม่ได้ๆ 00.48.05 มีที่ผูกคอลากอะไรเงี่ย ลากเหมือนลากสุนัขตาย ยังงี้ มีลากอย่างนั้นอะมี

ผู้สัมภาษณ์ : อันนี้ คุณสมบูรณ์ได้ออกไปเก็บภาพที่สนามหลวงด้วยใช่ไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : มีครับ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วเค้าไม่
คุณสมบูรณ์ : มีๆ แขวนคอที่ต้นมะขามด้วย แต่ไม่รู้ในฟิล์มที่ทำไว้ เค้าทำให้ผมรึเปล่า

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วที่คุณสมบูรณ์ตามออกมาจากธรรมศาสตร์นะครับ เค้าไม่กีดกันหรือไม่จับคุณสมบูรณ์เหรอครับ เอ๊ย เป็นนักศึกษาออกมาจากนั้นได้ไง
คุณสมบูรณ์ : ไม่ๆ เราๆๆ กล้อง

ผู้สัมภาษณ์ :กล้อง อ้อ
คุณสมบูรณ์ :เราต้องอยู่ในกลุ่มตำรวจด้วยกัน

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ เข้าไปนี้ไปเป็นกลุ่มตำรวจใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ครับ เราจะเข้าไปหน้าประตู เราไม่ลึกเข้าไปอยู่ในกลุ่มนักศึกษา เพราะอย่างที่บอกทุกคนต้องเอาตัวรอด อยู่ในกลุ่มตำรวจดีที่สุด คุณไปอยู่โน้น คุณออกมานี้ อย่างคุณเดินมานี้ พวกนี้ก็เอาไม้ตะบองปา ตำรวจก็จับใช่ไหม จับออกมาเนี่ย ฝ่ายตำรวจกันไม่อยู่ บางทีต้องยิงปืนขึ้นฟ้า บางทีก็เอาไม้ด้ามธงผูกดาบผูกมีด
มือไปไม่ถึง ไปแต่ 00.49.19

ผู้สัมภาษณ์ : ก็โดนมีดเต็มๆ โดนใครก็โดน
คุณสมบูรณ์ : โดนใครก็โดน

ผู้สัมภาษณ์ : ตำรวจมีโดนลูกหลงไหม
คุณสมบูรณ์ : มี ตำรวจก็เอาปืนยิงปั่งๆ ไอนี้ถอย คล้ายๆ ใครออกมาดวลคุณเป็นคอม ตอนนั้นเค้าเรียกคุณเป็นคอมใช่ป่าว รุม ทืบ รุมยำ แล้วคือไม่รู้บาทาใครแล้วที่นี้ ไอ้นี้มาก็ไม่รู้ของใคร

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ เห็นภาพตอนที่ถูกแขวนคอใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มีๆๆ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วตำรวจไม่ได้ไปห้ามไปอะไรเหรอครับ
คุณสมบูรณ์ : มันๆ มันตายแล้ว มันไม่ได้หามผูกสด ผูกตายแล้ว ก็เลยอย่างที่ผมบอกเค้าลากเหมือนหมาเลย เดินลากไปอย่างเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ ระหว่างทางที่เดินลากไปก็....
คุณสมบูรณ์ : ก็ในสนามฟุตบอลมันก็ลากกัน

ผู้สัมภาษณ์ : ก็ลากกันในนั้นเลย วนธรรมศาสตร์เลยใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ในนั้นก็มัน คือมันประปราบไปทั่วแหละ มันไม่ได้สุมเป็นกอง คือมันกระจาย ต้องมองภาพเอากว้างๆ อย่าไปมองแคบๆ

ผู้สัมภาษณ์ : จินตนาการค่ะ เต็มสนามฟุตบอล
คุณสมบูรณ์ : โอ๊ยตอนที่ให้มานอนเนี่ยเต็มสนามฟุตบอลเลย

ผู้สัมภาษณ์ : พอนักศึกษานอนในสนามฟุตบอล คือ พวกนี้ก็เข้าไป
คุณสมบูรณ์ : ทั้งนักศึกษา ทั้งประชาชนที่อยู่ในนั้น ที่อยู่ในตึก ที่จะต้องบังคับให้ออกมาจากตึกให้ได้

ผู้สัมภาษณ์ : ก็คือ ใครอยู่ในนั้น จะเป็นใครก็แล้วแต่ ก็ต้องออกมานอนหมดเหรอ
คุณสมบูรณ์ : ก็จับหมด แล้วก็ไปสอบสวน ไปปล่อยกันที่ลานด้านนอก (00.50.53) ก็เพื่อนผมคนหนึ่ง ไอโย่ง อยู่ธรรมศาสตร์ มันชื่อจริงชื่ออะไรนะ ลูกน้องเก่า เมื่อก่อนทำงานสื่อมวลชน (00.51.01) แล้วตอนหลังมันไปสมัครอยู่ธรรมศาสตร์ เรียนชั้นโท ก็ถูกจับไป แต่ตอนหลังก็ปล่อยมา เพราะมันตาย (00.51.12)
ให้ธรรมศาสตร์ สูงๆ โย่งๆ ก็เรียก ไอ้โย่งๆๆ

ผู้สัมภาษณ์ : นอกจากเห็นภาพถูกแขวนคอ ถูกลากแล้วมีภาพอะไรบ้างครับที่ได้เห็นวันนั้น
คุณสมบูรณ์ : ก็อย่างที่บอกว่ามันมีทั้งตี ทั้งทืบ ทั้งอะไร ลงไปคุณหลุดออกมาแล้ว คุณมีสิทธิ์ตายอย่างเดียว คุณนอนให้เค้าจับซะดีกว่า ให้เค้าจับกลางสนามดีกว่า ยอมจำนน อย่างนั้นดีกว่า

ผู้สัมภาษณ์ : คือในขณะที่นอนหมอบอยู่ในสนามบอล
คุณสมบูรณ์ : ในสนามบอล

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : นี้ตึกโดม ผมจะอยู่กันทางนี้ ตำรวจก็บังคับเอา ให้คนออกมาอยู่ตรงนี้ แดดร้อนยังไงก็ให้คุณนอนอยู่ตรงนี้ คว่ำหน้าไป ถอดเสื้ออก

ผู้สัมภาษณ์ : นอกจากพวกตำรวจที่เข้ามา มีพวกกะทิงแดงอะไรเข้ามาไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : พวกนี้ไม่ได้เข้ามา

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ได้เข้ามาใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : คนละส่วนกัน ไอพวกนี้อยู่ข้างนอก

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วคนที่ถูกลากเนี่ย ถูกลากไปยังไงครับ
คุณสมบูรณ์ : ประชาชนที่เค้าไม่เห็นด้วยกับพวกนี้ ประชาชนอ้างว่าพวกนี้ คือ ไอแก่น (00.52.16)

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ เค้าลากจากตรงไหน
คุณสมบูรณ์ : ผูกเชือกแล้วก็ลาก ประจานอะ ประจาน พวกนี้ไม่ได้ลากอะไรหรอก ประจาน ไอที่แขวนคอก็เผา บางทีก็จุดเผา

ผู้สัมภาษณ์ : คือคนนี้เค้าเอาออกมาข้างนอกใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ต้นไม้สนาม ต้องหลับตาดู นี้คือต้นไม้ นี้คือถนน นี้คือประตูเข้าไปธรรมศาสตร์ เห็นไหม นี้คือ ป้อมยาม ประตูเข้า

ผู้สัมภาษณ์ : คุณสมบูรณ์ได้เห็นคนนี้ตอนถูกจับไหมครับ ตอนเป็นๆ อยู่ไหมครับ คนที่ถูกแขวนคอเนี่ย
คุณสมบูรณ์ : ก็มาตาย ไม่ได้แขวนเป็นๆ

ผู้สัมภาษณ์ : เห็นตอนตายแล้วใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ไม่ได้แขวนเป็นๆ แขวนเป็นๆ คงไม่ทำหรอก เพราะมัน มันนะ คนเรายังไม่ตายไปทำ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ คนเดียวหรือว่ากี่คนที่ถูกแขวน
คุณสมบูรณ์ : ก็มีหลายคนนะ มันไม่ใช่ไปแขวนทีเดียวหลายๆ คน คือ ไม่พอใจจับอะไรมาได้ก็อย่างนั้นแหละ แต่ว่าไม่มากไม่มาย แต่ว่าเป็นข่าวได้อย่างเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : คนที่ถูกจับมาเนี่ย คือออกมาจากธรรมศาสตร์ถึงถูกจับใช่ไหมครับ วิ่งออกมา
คุณสมบูรณ์ : วิ่งออกมา ฝ่าวงล้อมตำรวจออกมา นึกถึงตรงธรรมศาสตร์ ตรงนั้นจะมีหอพัก แต่เมื่อก่อนไม่มีนะ เมื่อก่อนไม่มี มันเป็นตึกนิติศาสตร์ วิ่งจู๊ดออกมา ก็มาเจอเนิน เนินขึ้นหน้าหอประชุมก็เจอพวกตำรวจ พวกอะไรเนี่ยแหละ ถ้าพวกตำรวจจะถูกยิงก็โดนแถวตรงนั้นแหละ ตรงเนินตรงนี้แหละ ขยับตัวเข้าไปก็โดนยิง
เพื่อนผมโดนตรงนี้แหละ แต่ไม่ตาย

ผู้สัมภาษณ์ : โดนใครยิงอะครับ
คุณสมบูรณ์ : เราก็ไม่รู้ใครยิง

ผู้สัมภาษณ์ : คือ ตำรวจถูกยิง
คุณสมบูรณ์ : ตำรวจก็มีถูกยิง ตำรวจนอกเครื่องแบบ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ เป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ
คุณสมบูรณ์ : อืม ก็เหมือนเพื่อนผมจะวิ่งไปถ่ายรูป ล้ม เป้ง เลย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ วิถีกระสุนออกมาจากทางไหนอะครับ
คุณสมบูรณ์ : ออกมาจากข้างใน

ผู้สัมภาษณ์ : ออกมาจากข้างในธรรมศาสตร์ใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ฮะ ตรงช่วงเนินที่ต้อง ตรงนี้ลดลงไปก็ต้องเลี้ยวซ้าย ข้างหอประชุมลงไปข้างล่าง เมื่อก่อนมันไม่มี มีแค่แล้วซ้าย ตรงเนิน มันก็เป็นเนิน สมัยก่อนเป็นเนิน เดี๋ยวนี้ไม่มี

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ลูกกระสุนนี้เป็นลูกกระสุนออะไรทราบไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : อันนี้ไม่รู้นะ

ผู้สัมภาษณ์ : หลายคนไหมครับที่ถูกยิง
คุณสมบูรณ์ : มีช่างภาพอยู่คนหนึ่ง แต่ตำรวจมีหลายคน

ผู้สัมภาษณ์ : ตำรวจจะต้องนอกเครื่องแบบ
คุณสมบูรณ์ : นอกเครื่องแบบ

ผู้สัมภาษณ์ : มีในเครื่องแบบถูกยิงไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ในเครื่องแบบก็มีครับ แต่ว่าไม่แน่ใจ มันมีครับ มันมี แต่ว่าไอนอกเครื่องแบบเนี่ยมันเพื่อนผมเลยนะ อยู่จะนะ เพื่อนผม บอกไม่ได้ว่าใครยิง บอกไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ แล้วที่เอาคนไปเผาที่สนามหลวงคุณสมบูรณ์ได้เห็นไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : เห็นสิ ไม่เห็นเล่าไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : อันนี้คือเผายังไงครับ
คุณสมบูรณ์ : ก็มันก็ คุณมีวุสดุอะไรละฮะ แถวสนามก็เก็บไปสุมไฟ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ แต่คนที่ถูกเผาเนี่ย ตายแล้วหรือว่ายังไม่ตาย
คุณสมบูรณ์ : ตายแล้วๆ ตายแล้ว เราถึงจะแขวนคอ มันไม่ปัญญาจะดิ้นแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ปลดจากต้นไม้มา
คุณสมบูรณ์ : ไม่ๆ แขวนอยู่บนต้นไม้ เผากันไปตรงนั้นก็มี

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ เผาบนต้นไม้เลยเหรอครับ
คุณสมบูรณ์ : ไม่ๆ ต่ำๆ ฮะ

ผู้สัมภาษณ์ : สุมไฟข้างล่าง อย่างนั้นอะเหรอ
คุณสมบูรณ์ : บางทีก็ร่งลงไปกอง ไฟมันก็ลุกไปเรื่อยๆ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ คือเชือกขาดก็ร่วง
คุณสมบูรณ์ : อืม

ผู้สัมภาษณ์ : ภาพนี้เราไม่เคยเห็นนะ สุมไฟข้างล่าง โหดร้ายมากเลย
คุณสมบูรณ์ : อย่าไปคิดมาก คิดว่า 00.56.04 (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : มีอะไร มีแทงด้วยเหรอครับ
คุณสมบูรณ์ : มีๆ ด้ามไม้นี้แหละแทง อะไรต่ออะไร

ผู้สัมภาษณ์ : ด้ามไม้เสียบมีดไหมครับ หรือว่าไง
คุณสมบูรณ์ : เราไม่แน่ใจนะ เป็นด้ามไม้อะไรเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : ที่เอาไม้เสียบมีดนั้น คือมีดอะไรครับ
คุณสมบูรณ์ : เท่าที่หาได้ มีดดายหญ้า มีดทำครัว ก็คือปลายมันสั้นใช่ไหมละ

ผู้สัมภาษณ์ : มันสั้น
คุณสมบูรณ์ : ก็ผูกมัน

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่รู้โดนตำรวจตรงไหน
คุณสมบูรณ์ : ไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ในฐานะสื่อไปถ่ายภาพเราก็ถ่ายได้เต็มที่
คุณสมบูรณ์ : ไม่เหมือนสมัยนี้ สมัยนี้ถ่ายได้ อย่างเหตุการณ์พฤษพง พฤษภาเนี่ยไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ คือไม่มีกีดกันใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ไม่มี

ผู้สัมภาษณ์ : คือในขณะที่เอาแขวนคอก็ไม่กันสื่อใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ไม่มีๆ

ผู้สัมภาษณ์ : ทั้งสองฝ่ายไม่กีดกันใช่ไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : ไม่มีๆ ต่างคนต่างเอาตัวรอด

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : ตำรวจมันก็กลัวพวกมือปืนมาเยี่ยมคุก

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ สื่อนี้มันก็เลยเป็นตัวอะไรนะ หมายถึงว่า คอยจับภาพ
คุณสมบูรณ์ : เค้าไม่มีนะ ตอนหลังเนี่ย เค้าถึง 00.57.18

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วตอนที่เค้าแขวนคอเนี่ย มันมีคนที่ห้าม อย่าๆ อย่าไปแขวนเค้าเลยมีไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มันห้ามก็ไม่อยู่

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : ไอที่คนเค้าออกมา ก็ห้าม ไอห้ามตรงนี้ ไอตรงนี้มาห้ามตรงนี้ ไอตรงนี้มาห้ามตรงนี้ ไอตรงนี้เอาไม้มา

ผู้สัมภาษณ์ : มีคนคอยห้ามใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มี ห้ามไม่อยู่ ไม่ฟัง

ผู้สัมภาษณ์ : ตำรวจก็ห้ามใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ห้ามครับ ตำรวจเค้าเห็นใคร 00.57.49 จับกุมมาก็ได้คน ตายต่อหน้าเค้ามันไม่ได้ ผิด กล้องมันก็ถ่ายอยู่ ผิด ก็ต้องห้าม เอ๊ย 00.58.00 ยิงปืนขึ้นฟ้า เฮกันหนี เดียวมาอีก หิ้วขึ้นรถไปเลย ก็ไปหารถ รถจอดอยู่ข้างนอก พูดง่ายๆ ว่า คล้ายๆ แย่งตัวจากตำรวจ ด้วยการรุมประชาทัณฑ์อะ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วตำรวจก็แค่ยิงขู่เท่านั้นเองใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ตำรวจทำอะไรไม่ได้ ก็ยิงใส่คนก็ไม่ได้ ไม่ได้นะผิดกฎ ก็ต้องยิงขึ้นฟ้า เป่ง แล้วก็หนีไป

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แล้วก็มาอีก
คุณสมบูรณ์ : แบบรุมประชาทัณฑ์อะ สหบาทาอะ สหไม้กระบอง มีด

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วพอหลังจากเหตุการณ์ 6 ตุลา มีภาพอะไรที่ติดตาไหมครับ เห็นแบบ เอ๊ย ภาพนี้ 6 ตุลา เลยนะครับ จำไม่มีวันลืมเลยอะครับ ลองยกตัวอย่างได้ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : เราพูดง่ายๆ คนนอนเต็มสนามธรรมศาสตร์เนี่ย มีทั้งยกทรง มีทั้งถอกเสื้อ ติดตาไหม สนามเลอะบราอะ ติดตาไหม ตำรวจยืนถือปืน นอน!! ถอดเสื้อออก บางทีก็เอาตีนเขี่ยหน่อย แต่ไม่ได้กระทืบไม่ได้อย่างนั้นนะ เขี่ย เอ้ย ถอดสิ ไม่ได้เอาปืนเขี่ยมันอันตราย เอาเท้าเขี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ท๊อบบู๊ต
คุณสมบูรณ์ : เอ๊ย เขี่ยหน่อยๆ

ผู้สัมภาษณ์ : คือการปฏิบัติต่อ
คุณสมบูรณ์ : ถ้าเล่าก็เล่ากันทั้งวัน ไปหยิบรูปออกมาดู เอามาดู

ผู้สัมภาษณ์ : ภาพเหตุการณ์ 6 ตุลานี้ให้มายืมได้
คุณสมบูรณ์ : ได้ คุณ copy ไปผมไม่ว่า แต่ขออภินันทนาการ ชื่อผม แล้ว สยามรัฐ เท่านั้น อย่างอื่นไม่จำเป็น เพราะมันมี 01.00.02 พูดปากเปล่าก็เสร็จ

ผู้สัมภาษณ์ : หลักฐานเป็นของสูงครับ แล้วการปฏิบัติต่อนักศึกษา ประชาชนที่เป็นผู้หญิงกับนักศึกษาประชาชนนที่เป็นผู้ชายเหมือนกันไหมครับในขณะที่ถูกจับกุมอะครับ
คุณสมบูรณ์ : ก็ขึ้นรถหมด ไปแยก รรน.(01.00.26) ไปทางโน้น ทางโน้นผมไม่รู้นะ ทางโน้นผม แต่ก็ต้องแยก ต้องแยกเพราะว่าพวกนี้ คือกฎระเบียบ ผู้หญิง ผู้ชาย ต้องแยก

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่มีเสื้อคลุม อยู่ในยกทรง
คุณสมบูรณ์ : ไม่ๆๆ คุลมแล้วตอนนี้ คุณมีอาวุธรึเปล่า ถอดดู

ผู้สัมภาษณ์ : ถอดนานไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : คว่ำนานจนกว่าเค้าจะเรียกคุณขึ้นรถอะ มันไม่ใช่แค่เอารถมาคันหนึ่งขึ้นกันห้าคนหกคน มันอัดเข้าไปเต็มนะ แล้วรถมันมีกี่คันอะ

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่แยกหญิงชาย
คุณสมบูรณ์ : เอาขึ้นไปก่อน ให้มันหมดพื้นที่ area นี้ไปก่อน

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ใช่ไหม ไปถึงโน้น

ผู้สัมภาษณ์ : มีมัด ร้อยอะไรไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ไม่ๆ เอาขึ้นรถ เอาขึ้นรถ แล้วมีประตูเหล็กปิด แล้วรถตำรวจมันก็มีตำรวจคุมกัน แต่คนเราพอถูกจับแล้วอะนะ มันก็อย่างว่าอะนะ ก็คอตก เป็นเรื่องธรรมดา การคอตก (หัวเราะ) นี้นั่งคุยๆ เกิดตำรวจมาจับ คุณมียาเสพติด ก็คอตก ดูมีจริงอะเปล่า

ผู้สัมภาษณ์ : มีตั้งแต่เมื่อไหร่
คุณสมบูรณ์ : ตั้งครึ่งเม็ดแหน่ะ ตอนผมหยิบมันอยู่ในกระเป๋า (หัวเราะ)

ผู้สัมภาษณ์ : นอกจากภาพนอนเต็มสนามฟุตบอล มียกทรง แล้วมีภาพอื่นอีกไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ก็มีภาพเหตุการณ์ ไรงี้แหละ ตำรวจยิงปืนอะไรต่ออะไร มันไม่มีอะไรแตกต่างมากเพราะเหตุการณ์นี้สุดท้ายก็ถูกจับ พอถูกจับไปแล้ว มันเป็นพื้นที่ Area ที่เข้าไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : เค้าไม่ให้เข้าแล้วใช่ไหมค่ะ หลังจากที่
คุณสมบูรณ์ : เค้าไม่ให้เข้าฮะ ก็เหมือนเข้าไปโรงเรียนนอน ที่ขังนะ ปิดประตูหน้าคุณก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไปแล้ว ประตูริมถนนวิภา

ผู้สัมภาษณ์ : ตามไปทำข่าวที่นั้นไหมครับ ที่โรงเรียนที่จับไป
คุณสมบูรณ์ : ก็ต้องวิ่งตามไป แต่ว่าตามเค้าก็กันอยู่ข้างนอก

ผู้สัมภาษณ์ : กันใช่ไหมฮะ
คุณสมบูรณ์ : ฮะ กันอยู่ข้างนอกตรงใกล้ๆ สนามกีฬาตำรวจอะครับ

ผู้สัมภาษณ์ : เค้าอ้างว่าอะไรอะครับ
คุณสมบูรณ์ : สมัยก่อนนี้ยังไม่มีตรงนี้ เค้ามีประตู โรงเรียนพลตำรวจเนี่ย คือไม่อนุญาตให้สื่อเข้า

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : แค่นั้น

ผู้สัมภาษณ์ : บอกอย่างนี้เลยใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ยังไม่อนุญาต อย่างเงี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วเราทำไง แอบ
คุณสมบูรณ์ : ไม่รู้ไป เข้าไปอีกหลายโค้ง เข้าไปลึก ไม่เห็น ถ้าเกิดมองเห็นก็เสร็จผม แต่มันมองไม่เห็น ไม่เห็น เข้าไปลึก

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วตอนนั้นภาพ 6 ตุลา ที่คุรสมบูรณ์ถ่ายมาได้ลงในหนังสือพิมพ์อะไรค่ะ
คุณสมบูรณ์ : ต้องลง ลง คือ สมัยก่อนเวลาลงเค้าไม่ได้ลงภาพเดียวอย่างนี้ เปิดหน้า สองหน้า สามหน้า

ผู้สัมภาษณ์ : มีแต่ภาพ
คุณสมบูรณ์ : อืม พูดง่ายๆ ระเบียนภาพ ไม่ต้องบรรยาย ภาพเหตุการณ์เท่านั้นเองไม่ต้องบอกว่าไอตรงนี้ตรงนั้น ตรงไหนๆ ดุด้วยภาพ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ คือ ลงสยามรัฐ นอกจากสยามรัฐแล้วลงอื่นๆ ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ที่อื่นเค้าก็มีลงเหมือนกัน ทุกคนก็ต้องถ่ายภาพ

ผู้สัมภาษณ์ : คือของคุณสมบูรณ์อะครับ ผลงานของคุณสมบูรณ์
คุณสมบูรณ์ : ถ้าผมไม่บอกแล้วคุณจะลำบากใจ แต่ว่าผมก็บอกได้ คือมัน ผมไม่ได้ทำสยามรัฐที่เดียว ทำที่อื่นด้วย ทุกวันนี้ก็ยังทำที่อื่น

ผู้สัมภาษณ์ : ส่งภาพให้ที่อื่นด้วย
คุณสมบูรณ์ : ครับ สมัยก่อนผมทำทีเดียว 4 ที่ แต่ว่าเราจะส่ง 4 อันนี้ เราต้องมีวิธีการ ภาพเหมือนกันเนี่ยคุณจะส่งเป็นแบบนี้ไม่ถูกวิธีการหากิน คุณต้อง crop ส่วนนี้ ฉบับนี้ crop ส่วนนี้ ฉบับนี้ อีกฉบับหนึ่งไปเฟรมใกล้ๆ กัน คนเราไม่ถ่ายบล็อคเฟรมเดียว กดปุ๊บปุ๊บๆ ปุ๊บ สมัยก่อนไม่มีมอเตอร์ไดร์ มอเตอร์ รู้จักไหมมอเตอร์มือ มอเตอร์มือ เดี๋ยวนี้มอเตอร์ไดร์ กดเข้าไป

ผู้สัมภาษณ์ : กดที่เดียวแบบ ได้แบบ..
คุณสมบูรณ์ : ยิ่งสบายเลย Happy (หัวเราะ) ลองทำดูดิ

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ต้องใช่ฟิล์มด้วยนะเดี๋ยวนี้
คุณสมบูรณ์ : อืม เดี๋ยวนี้มันไม่ต้องใช้ฟิล์ม แต่ผมถ่ายไม่เป็นอะ สั่งกล้องมาให้ลูกน้องใช้ ผมไม่เคยใช้ ยังใช้ manual อยู่

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ต้องรอเปลี่ยนฟิล์ม
คุณสมบูรณ์ : ผมถนัด manual คือของใหม่ก็ให้เด็กใช้ เราคนแก่ก็ใช้ของเก่า

ผู้สัมภาษณ์ : คลาสสิค คลาสสิคครับ
คุณสมบูรณ์ : ผมทำทีเดียว 4 ที่อะ ผู้ใหญ่เค้าไม่รู้ ผมทำสยามรัฐ ผมทำเสียงปวงชน หน้าสยามรัฐกับหน้าเสียงปวงชน หนังสือพิมพ์อีก 2 ฉบับ หนังสือพิมพ์เค้าไม่มาเคร่งครัดกับเรา ถึงเวลาเย็นก็ไปส่งแล้ว ไม่ต้องมานั่งโต๊ะ นั่งอะไรอย่างเนี่ย ไม่ต้องมานั่งสแกนนิ้ว

ผู้สัมภาษณ์ : เค้ามีสแกนนิ้วด้วยเหรอครับ
คุณสมบูรณ์ : สยามรัฐมี เมื่อก่อนก็เซ็นต์ คืออะไรอย่างเงี่ยครับ ตอกบัตรอะไรอย่างเงี่ย เดี๋ยวนี้เค้าใช้ระบบสแกนมั้ง โกงไม่ได้ นั้วใครนิ้วมัน ตอกบัตรยังโกงได้ ตอกให้กัน กลไกเรามันมีแต่เดี๋ยวนี้ยังหาไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : ถามหน่อยเวลาการเลือก คุณสมบูรณ์เลือกสยามรัฐเนี่ย เพราะว่าชอบสยามรัฐหรือว่าอะไรไหมครับ การเลือกไปทำงานให้กับหนังสือพิมพ์
คุณสมบูรณ์ : คืออย่างนี้ฮะ ผมอยู่กับฝรั่งมาก็นาน บางทีเราก็ท้อใจ ไอฝรั่งมันสั่งอะไร เราผิด มันไม่ผิดหรอก มันช่วยกันและมันพูดกันบางทีเราไม่รู้เรื่อง อยู่ไปอยู่มาแปดเก้าปีชักเบื่อ คุณนพพร บุญฤทธิ์ บรรณาธิการสยามรัฐก็ให้สุคนธ์ชัย 01.07.12 ทาบทาม ว่าไปอยู่ด้วยกันไหม สุคนธ์ชัย ก็เพื่อนรุ่นพี่เนี่ย เข้ามาวันแรก เอา ให้รับเงินเดือนเลย 600 หกร้อยก็เลี้ยงลูกได้ ก็ลูกโตลูกดกขนาดนี้ทุกวันก็ยังเลี้ยงได้ แต่ตอนนี้ลูกเลี้ยงแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : สบายนะ
คุณสมบูรณ์ : ก็ไม่สบายนะ ก็ลูกสาวเลี้ยง ลูกสาวเป็นอาจารย์อยู่ ม.กรุงเทพฯ

ผู้สัมภาษณ์ : หลังจาก 6 ตุลา นี้เป็นยังไงมั่งครับ บรรยากาศทางการเมือง
คุณสมบูรณ์ : การเมืองมันเหมือนร้อนรุ่มขึ้นมาเรื่อยๆ คือการเมืองมันไม่เหมือนหยุดนิ่งหรอกครับ คุณดูในสภาที่มันกัดกันอย่างกับอะไร ใช่ม่ะ รัฐบาลเริ่มเข้ามากี่เดือน 5 เดือน เริ่มขัดคอขัดใจกันแล้ว ไอ้นี่ขัดไอ้นี่ ไอ้นี่จะงาบไอ้นั่น ตนไม่ยอมไม่ลงตัวกันไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : พอคราวหลังเหตุการณ์ 6 ตุลาแล้วเนี่ย นักศึกษาเป็นยังไงค่ะ
คุณสมบูรณ์ : หลัง 6 ตุลาไปแล้ว นักศึกษาจะดีกรีลดน้อยลง ไม่เหมือนอย่าง 14 ตุลา ดีกรีมันดีนะ พอหลัง 6 ตุลาไม่ดีแล้ว ลดถอยไป ค่อยๆ ถอยลง

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วสื่อละคะ เป็นไงบ้าง เสรีภาพอะไรของสื่อเป็นยังไง
คุณสมบูรณ์ : มันก็อยู่ใน... กบในกะลาเหมือนกันแหละ เค้าจะเอาเมื่อไหร่เค้าก็เอาได้ สื่อที่ลงภาพหวาดเสี่ยวเนี่ย เค้าจะเอาเมื่อไหร่เค้าก็เอาได้ แต่โทษมันน้อยปรับไม่กี่บาท ภาพไม่คาดดำเนี่ย 50บาทมั้ง จะไปกลัวอะไร ขี้ปะติว

ผู้สัมภาษณ์ : ที่จะได้กำไรเยอะกว่า
คุณสมบูรณ์ : ผมก็อยากจะเห็นมันจริงๆ นะ 01.09.13 สมัยก่อนไม่ได้เลยนะ 01.09.17 หน้าเด็กเดียวนี้บางทียังไม่คาดเลย

ผู้สัมภาษณ์ : เมื่อก่อนนี้ต้องคาด
คุณสมบูรณ์ : ต้องคาด

ผู้สัมภาษณ์ : คาดตาไรงี้
คุณสมบูรณ์ : ครับ อย่างรูปศพเนี่ยต้องป้ายดำหมด

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : สีดำระบายๆ ว่านี้คือศพเท่านั้นเอง สิทธิมันอยู่ใน 01.09.36 ก็เหมือนตำรวจจะจับใส่สั่ง 01.09.52

ผู้สัมภาษณ์ : ก็ถ้าเทียบ ก็คือหลังเหตุการณ์ 14 ตุลา เสรีภาพของสื่อก็ลดลง มีความหวาดกลัวอะไร
คุณสมบูรณ์ : สื่อ ตำรวจกับไอทางรัฐบาลต้องกลัวกันอยู่แล้ว ยิ่งเวลามีปฏิวัติเนี่ย เค้าเรียกเอาเนี่ย คุณจะตีพิมพ์เนี่ย คุณจะขึ้นหน้าหนึ่งอะไรคุณต้องเอาไปส่งที่ บก.
ปฏิวัติเค้านะ ให้ตรวจดู ถ้าไม่โอเค คุณพิมพ์อันนี้ไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : บก.ปฏิวัติเนี่ย เป็นทหารหรือเป็น
คุณสมบูรณ์ : เป็นทหารสิ ปฏิวัติก็เป็นทหาร ไม่ใช่ตำรวจ ตำรวจไม่มีสิทธิ์เลย มีอยู่ครั้งหนึ่ง สมัยใคร ผมจำไม่ได้นะ เช้า หนังสือพิมพ์ที่ออก สามทุ่มเนี่ยคุณจะปิดหน้า เสร็จแล้วคุณต้องตีแหนบไปให้ บก. ปฏิวัติ ที่หอประชุมกองทัพบกเก่าตรวจสอบก่อนนะ ตรงแยกพลหนึ่ง เค้าโอเคมาถึงจะมาตีพิมพ์ได้

ผู้สัมภาษณ์ : บ.ก. ตัวจริง อยู่ที่นั้น ถ้าเกิดไม่ดี ก็ต้องกลับมาแก้
คุณสมบูรณ์ : แก้ เค้าต้องชี้มาแก้อะไร

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : คุณไปพาดหัวรุนแรงอะไร ด่าทหารเนี่ย คุรไม่มีสิทธิ์อะ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วสำนักพิมพ์ที่คุณสมบูรณ์รู้จักหรือว่า 01.11.03 ถูกค้น ถูกอะไรไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : ถ้าเกิดตอน 6 ตุลา มี คือ มันไม่ได้ค้นแบบนั้น เอ๊ย ไม่ใช่ 6 ตุลา ขอประทานโทษ พฤษภาทมิฬ คือหลังจากพวกนี้ไม่ถึง

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ยังไม่ถึง
คุณสมบูรณ์ : ยังไม่ถึง

ผู้สัมภาษณ์ : แล้ว 6 ตุลายังไม่มี
คุณสมบูรณ์ : ไม่มีอะไรมาก มีแต่ประชาชนที่จะ... พวกมือไวจะไปขโมยของ ทุบกระจกมั้ง อะไรต่ออะไรมั้ง อย่างนี้แหละ พวกนั้นยังไม่ได้มายุ่งตรงนี้

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วมีการคุกคามแบบไม่ทราบว่าเป็นใครมีไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : อันนี้ เป็นทางด้านข่าว ผมไม่รู้ ทางด้านข่าว เราไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : หมายถึงว่าในสำนักพิมพ์โดนไหม
คุณสมบูรณ์ : ถ้าเค้าจะคุกคามก็คุกคามไปทาง บก.

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ค่ะ
คุณสมบูรณ์ : เราไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ตัวช่างภาพ คุณสมบูรณ์ ไม่ทราบ
คุณสมบูรณ์ : ไม่รู้ๆ เราไม่รู้ เค้าจะมาพูดเค้าก็ไม่เคยมาพูด ใช่ไหม พูดเราก็รู้ เค้าไม่มาพูด เราก็จะ คับๆๆ อะไรงี้ อาจจะโดนด่าอะไรมั้ง คนเรามันเสียผลประโยชน์ ได้ผลประโยชน์ มีทั้งรักทั้งชัง คุณได้ประโยชน์ คุณ โห สยามรัฐดี คุณเสียผลประโยชน์ โหย ทำไปได้ยังไง ทำอย่างนี้ได้ยังไง ไอลูกน้อง เจ้านายไม่สบอารมณ์อะไรงี้
ก็คงต้องมีนะ ระวังไว้นะ แต่เราไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ แล้วมีพูดถึงพฤษภาทมิฬ คุณสมบูรณ์ได้เข้าไปถ่ายไหม
คุณสมบูรณ์ : เหมือนเดิม

ผู้สัมภาษณ์ : เหมือนเดิมเลยใช่ไหมครับ เกาะติดเหมือนเดิม
คุณสมบูรณ์ : เกาะติดสถานการณ์เหมือนเดิม

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นไรมั้งครับ ตอนนั้น
คุณสมบูรณ์ : เหตุการณ์แต่ละครั้งมันก็จะแบบไม่เหมือนกัน มันก็จะมีการพัฒนาการอะไรต่ออะไรมา พฤษภาทมิฬเนี่ยมันก็ต้องมี ฉลาด วรฉัตร ใช่ไหม

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : ที่นั่งประท้วงหน้าสภา อดข้าวอะไร ฉลาดกับผมก็เพื่อนกันแต่มันอยู่ในกลุ่ม ผมอยู่นอกกลุ่ม แต่ก็รักกันดี ผมก็เอาข้าวใส่กล่องมากินข้างๆ มัน ไรงี้

ผู้สัมภาษณ์ : กินยั่ว
คุณสมบูรณ์ : ไม่ได้ยั่วฮะ เค้าอยู่ตรงนั้น ผมก็ไปกินข้างสภา ไม่มีอะไร เค้าอยู่ฝั่งเนี่ย อะไรงี้ ก็ประสบความสำเร็จไปครั้งหนึ่งคุณฉลาด

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : กลับมาแล้ว ตอนนี้ก็กลับมาบ้านแล้วนิ แล้ว คุณจำลอง ศรีเมือง อะไรต่ออะไร เสร็จแล้วก็ รู้สึกจะไม่ค่อยกินกันมั้งพักหลังเนี่ย คุณจำลอง คุณฉลาด รู้สึกจะไม่ค่อยกินกัน

ผู้สัมภาษณ์ : คนละทางกัน
คุณสมบูรณ์ : คนละทางกัน คุณจำลองแกมาอีกทางหนึ่ง แกมาแบบว่า ไม่เหมือนที่พูดครั้งที่แล้ว ไรงี้

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : พฤษภาทมิฬก็ว่าอย่าง ลวดหนง ลวดหนามกั้น ตรงไอผ่านฟ้า สไตล์เดิมๆ คือการสกัดกั้นกองทหาร มาสกัดกั้น กลางคืนก็มา ไอทางนี้ก็อยู่ฝั่งป้อมมหากาฬ ป้อมมหากาฬ ผมอยู่กลาง ทหารอยู่ริม แต่ทหารไม่ได้ใช้อาวุธ ไอทางนี้ก็เขวี้ยงละ ป้อมมหากาฬฮะเขวี้ยงละ โดนหัวกบาล 01.14.19.05 (ชาวบ้าน) แตกกันมั้ง ไม่เป็นไร เขวี้ยงมา เขวี้ยงไป ไอ้ตำรวจก็เขวี้ยงไปมั้ง ไม่ได้ยิง หนักๆ เข้า มันเลาะลวดหนามได้ ตำรวจก็วิ่งหนีจุกตูด ทหารก็วิ่งจู๊ดๆ ขึ้นรถ ถอนกำลังไป เดี๋ยวเสริมมาใหม่ อะไรงี้ พอเช้าตีห้า เราก็รู้ข่าวว่าทหารจะขึ้นมาใหม่
ทหารก็เดินกำลังมาเลย จากโน้นสะพานมัฆวาน เดินกำลังมาเลย มือถือปืน เอาหน้าดัน ผมก็เดินไปกั้น เดินไป พอถึงหน้ากระทรวงเกษตร แต่ก่อนตรงช่องถนนกะออม หน้าสนามม้านางเลิ้งหน่ะ นึกออกไหมครับ ที่เลี้ยวไปถนนกะออม จะไปหน้า สน.นางเลิ้งอะ ทหารหยุด ยิง พรู๊ดๆๆๆๆ ชุดหนึ่ง ก็มีคนเจ็บ

ผู้สัมภาษณ์ : นี้คือเริ่มยิง
คุณสมบูรณ์ : เริ่มยิงที่แรก ตีห้ากว่า

ผู้สัมภาษณ์ : ตอนนั้นคือ วันที่
คุณสมบูรณ์ : ผมจำวันที่ไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : คุณสมบูรณ์อยู่ตรง
คุณสมบูรณ์ : ผมก็มากับทหาร

ผู้สัมภาษณ์ : มากับทหารใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มากับทหาร เราก็ยืนนั้น

ผู้สัมภาษณ์ : เค้าไม่กันเหรอครับ ไม่กันไม่ให้เรา
คุณสมบูรณ์ : เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ยิงเสร็จก็มีคนเจ็บ ทหารก็หยุด ผมก็เดินถ่ายรูปคนเจ็บ ร้องก็ไม่ร้อง ทหารมาถึง เกี่ยว M 16 เกี่ยวคอ ผมก็อะไร เอากล้องๆ ผมก็ใจดีสู้เสือ ฟิล์มไป ผมก็มีซ่อนไว้
ผมรู้ กระเป๋าเนี่ยเลนส์เลินเค้ายึดไปหมด หลายคน ไม่ใช่เฉพาะช่างภาพไทย ต่างประเทศด้วย

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ โดนหมด
คุณสมบูรณ์ : โดนหมด ยึดกล้องไปกองเลย ผมก็ไงดี ผมก็ใจดีสู้เสือ เรียกมันพี่นะ พี่ต่างคนต่างทำหน้าที่แหละ ผมก็เป็นเงี่ย พี่ก็นายสั่งมา ผมก็ใช้วิธีหลอก 01.16.32 แบบเคยหลอกมาแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : พี่ ผมเห็นหน้าพี่ทุกวัน แต่ตอนนี้พี่จำผมไม่ได้ ผมใส่หมวก 01.16.41.07 แล้วก็บอก คุณเอาฟิล์ม เอาไป ขอกล้องคืนละกัน เพราะอาชีพเราอะ ถ้าผมขอปืนคุณ คุณก็ไม่ให้ ผมก็ถอดฟิล์มเลย แล้วกล้อง ฟิล์มเป็นม้วนไป ผมให้นี้ก็ได้ แต่พี่ถอดฟิล์ม ผมก็ถอดให้มัน แต่ต่างประเทศมันไม่ปฏิบัติอย่างเรา ทหาร 01.07.03 เปิดกล้องทิ่มม่านชัตเตอร์พัง กล้องมันทำไรไม่ได้เลย ฝรั่งเลยด่าเป็นภาษาไทย ไอเหี้ย แม่งมึง พี่เดินกลับไปเลย พี่ได้พี่กลับไปเลย ไอฝรั่งมันก็ยืนด่า (01.17.20.10) ผมได้เสร็จผมก็ออกมาเอารถผมอะ ไปจอดในวัดโสม ผมก็ขับรถอ้อมๆ เทเวศน์หน่อย กลับมาจอดหลังสยามรัฐ ผมก็ออกมาทำงานใหม่ เพราะกล้องได้มาแล้ว พาลูกน้องขึ้นรถไป อ้อมๆ การทำงานพวกนี้เราต้องรู้จักเอาตัวรอด

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แต่ได้ภาพมาไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ก็ไอตรงนั้นมันจะเอาก็ให้มันไปดิ เดี๋ยวค่อยเอาตรงอื่นก็ได้

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ตรงอื่นใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : อืม มันไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : ตรงนั้นมีแต่คนเจ็บใช่ไหมค่ะ ไม่มีคนตาย
คุณสมบูรณ์ : ยังไม่มี มันยิงชุดแรก

ผู้สัมภาษณ์ : ยิงยังไงครับ ยิงขึ้นบน
คุณสมบูรณ์ : ข้างล่าง

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ข้างล่าง โดนส่วนใหญ่จะโดนขา
คุณสมบูรณ์ : โดนช่วงล่าง ถ้าโดนแถวหน้าอะมันก็ตาย เพราะไอพวกนั้นหลักใหญ่อยู่ที่ป้อมพระกาฬ ที่นี้พวกที่อยากจะออกหน้า 01.18.15.12 แล้วก็เผาห้องพ้งห้องพักขึ้นไปเรื่อยเปื่อย เผารถน้ำม้งน้ำมัน
มันก็ลามปาม ลามไปอย่างนี้แหละครับ มีเหตุการณ์อย่างนี้มันก็ต้องลาม มันไม่อยู่ จะให้จำวันที่ จำอะไร จำไม่ได้ เอาทำงานเอาตัวรอด ทำงานเอาตัวรอดเป็นยอดดี

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ แล้วเห็นแบบที่ว่า เค้าว่าคนหายอะไรงี้
คุณสมบูรณ์ : อันนั้น ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครรู้ครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่มีคนเห็น
คุณสมบูรณ์ : คนพูดก็ไม่รู้จริง คนปฏิบัติก็ไม่รู้นะ คนสั่งงานอย่างนายพล นายเพิน เค้าไม่รู้หรอก มันจะหาย ต่อเมื่อรถขนไป คนขับรถรู้หน่ะรู้ เอาไปไว้ไหนอะ เอาไปไว้ไหนอะ พนักงานขับรถ ไอ้พวกจ่าอะจะรู้ เอาไปไว้กองร้อยไหน เอาไปไว้กองพันอะไร นายพันมันนั่งอยู่บนตึกจะไปรู้อะไร นายพล ไม่รู้ ไปด่า ทำไม่ถูกหรอก เพียงแต่ว่าไอรถคันนี้เอาไปไหน ผมก็ไม่รู้

ผู้สัมภาษณ์ : มีคนตายไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ตายเหรอ การทำอย่างนี้มันก็มีตาย มันต้องมีตาย แต่ตายมากตายน้อย ไปตายโรงบาล หรือตายตรงนี้ เป็นอย่างงี้

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แบบที่คุณสมบูรณ์ เห็นแบบยิงตายเลย เห็นเลยไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : ก็มันก็เล็กน้อยไม่ได้มากมายอะไร เพราะบางที่เรามาไม่ทัยเค้ายิง เราอยู่ทางโน้น เค้ายิงทางนี้ อะไรงี้ พื้นที่มันกว้าง เราก็ต้องหลบเลี่ยงลูกกระสุนด้วย มันทำงาน 01.19.53.10
หลายๆ อย่าง อย่างที่ผมบอกว่าช่างภาพกับนักข่าวมันไม่เหมือนกัน

ผู้สัมภาษณ์ : นอกจากภาพตอนแรกที่ถูกยึดกล้อง มีภาพอื่นไหมครับที่ตามไปเจอเหตุการณ์แบบจะจะเลยครับ
คุณสมบูรณ์ : มันเป็นเรื่องที่ไม่ได้ละ เค้าคุมพื้นที่ ขนาดไปหน้าสยามรัฐ ตรงใกล้ๆ รัตนโกสินทร์ใช่ไหม อู๊ย ยังเดินไม่ได้เลยทางโรงพิมพ์อะ ฟิล์มเอาซ่อนใส่ในถุงเท้าใส่ในอะไร รื้อหมด กระป้งกระเป๋า จับเทเลย

ผู้สัมภาษณ์ : แต่กล้องยังอยู่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : อยู่ดิ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : เทออก อะไรงี้ ถ้ามันยึดไป เดี๋ยวผมไปเอาใหม่ก็ได้ ไปเอาบนโรงพิมพ์ใหม่ก็ได้

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : คือต้องเอาตัวรอดครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ
คุณสมบูรณ์ : แล้วโรงแรมรัตนโกสินทร์กับสยามรับก็แค่นั้นอะ ลวดหนามกันหมดเลย จนตอนหลังหิวข้าว คือเรื่องของเรื่องมันกั้นมันก็ ปกติเค้านั่งอยู่บนถนนราชดำเนินทหารก็นั่งหมด นั่งคุยกับประชาชน อะไรต่ออะไรงี้
ประชาชนหาน้ำ เอาดอกไม้ไปให้มั้งอะไรต่ออะไร เค้าก็ไม่ว่าอะไร แต่ก็นั่งตากแดด แต่ก็มีอีกส่วนหนึ่งพวกเข้าไปอยู่ในสยามรัฐ คือเราก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เป็นเพื่อนคนนี้ เพื่อนคนนี้ กาแฟ น้ำ ในที่ทำงานผมนะไม่มีอะไรเหลือเลย กินกันหมดพนักงานไม่ได้กิน

ผู้สัมภาษณ์ : คนที่เข้าไปวันที่เกิดเหตุใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มันก็อยู่กันวันสองวันอะไรงี้ แล้วก็ไปยืน ไปด่าทหาร ด่าตั้งแถวหน้าโรงพิมพ์ ยืนด่ามัน พอรุ่งเช้า ทหารชักโมโห เข้าโรงพิมพ์เลย ผมก็ต้องมานั่งขอร้อง มีอะไรเจรจากันก่อน ผมก็เป็นผู้ใหญ่ในนี้เหมือนกัน ผมมีบัตรอย่างนี้นะ ผมโชว์ถือบัตรประตัวของผมที่ทำงาน ถ้าเผื่อพี่ต้องการใคร ไม่มีบัตร ผมยกให้พี่ไปเลย แต่มีบัตรผมขอ หูยยย!!! มันขึ้นไป กระทืบเท้าทีดัง ปังๆ เข้าไปในห้อง อ.คึกฤทธิ์ ไม่มีอะไร มันไปยืนด่าเค้าแล้ววิ่งเข้าโรงพิมพ์ แล้วก็ไปยืนด่า มันก็คิดว่าคนในโรงพิมพ์ มาเลย M16 มันไม่ใช้มือเปิด มันใช้เท้าถีบ เอาไปได้ร้อยกว่าคน

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ จับไปเลยเหรอครับ โห เฉพาะในนั้น
คุณสมบูรณ์ : เฉพาะในนั้น เฉพาะพวกผมมีบัตรก็โอเค รับรองพี่รับรอง เป็นคนอื่นออกไปหมดครับ ขึ้นรถ เอารถมาเลย คือเราต้องมีการเจรจา เหมือนเค้าเจรจา เราไม่เจรจากับพวกตัวเล็กๆ พวกคุมกำลังมั้ง นายร้อยละ แล้วตอนหลังพวกผมไม่ได้กินไร มันพาพวกผมออก
ออกข้างหลัง ให้ทหารเปิดทาง 01.23.02.02 บ้าน

ผู้สัมภาษณ์ : ทหารหน่วยไหนอะครับ ทราบไหมครับที่มา
คุณสมบูรณ์ : มันมาจากต่างจังหวัด ไม่ใช่ทหารกรุงเทพหรอก ไม่ใช่ทหารกรุงเทพ

ผู้สัมภาษณ์ : ส่วนใหญ่ที่ปราบวันนั้น วันที่เกิดเหตุก็เป็นต่างจังหวัดใช่ไหมครับ หรือว่ายังไง
คุณสมบูรณ์ : ส่วนมากจะเป็นต่างจังหวัดกับที่เอาเข้ามาครับ เพราะในกรุงเทพฯ เค้าอยู่ในกรมในกองเค้า

ผู้สัมภาษณ์ : มี ตชด. มาไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ตชด. ก็มีผสมมา มีครับ เค้าก็ต้องเรียกกำลังในละแวกใกล้เคียงนี้มา อย่างอะไรนะ เหตุการณ์เสื้อแดง เสื้อเหลือง ก็มี ตชด. มาตั้งเยอะ ภาค 7 ภาค 10 ก็มาจากนครปฐม มาจากเพชรบุรี ประจวบ เค้ามาหมดแหละครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ภาค 7 เนี่ย เอามาในเหตุการณ์อะไร เสื้อแดง เสื้อเหลือง เหรอครับ
คุณสมบูรณ์ : มันมาทั้งสองภาค

ผู้สัมภาษณ์ : สอง สอง เหตุการณ์ สองปี
คุณสมบูรณ์ : เพราะเป็นข้าราชการ

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ส่วนใหญ่ภาค 7 ภาคอะไรพวกนี้จะมีบทบาทในการมาจัดการ
คุณสมบูรณ์ : อยู่ที่กำลัง พวกนี้เค้าอยู่ที่กำลัง อยู่ที่กำลัง พวกนี้ให้มันก็นั่งเป็นหุ่น เค้ายังไม่สั่ง

ผู้สัมภาษณ์ : พฤษภาทมิฬนี้ส่วนใหญ่มาจากต่างจังหวัดใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : มี จากต่างจังหวัด

ผู้สัมภาษณ์ : ในกรุงเทพฯ มีไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ต้องมีผสมๆ

ผู้สัมภาษณ์ : ในกรุงเทพฯ มีภาค 1 ใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ถ้ากรุงเทพฯ ถ้าไปใช้กองพลทหาร กองพล 1 แต่ใช้ตำรวจ เค้าเรียกมาจากภาคไหน เราไม่แน่ใจนะ แต่ทหารคือ กองทัพภาค 1 กองพล 1 เค้าคุมพื้นที่ ตั้งไม่รู้กี่จังหวัด เมืองกง เมืองกาญเนี่ย พลเก็าพลเก่อวมาได้หมด เพราะในความควบคุม ปราจีนบุรี อะไรต่ออะไร ลพบุรีเนี่ย ในพื้นที่ของภาค 1 กองพล 1 เค้าคุมอยู่ กองทัพภาค 1 นี้คือกองทัพภาค 1 ที่อยู่ตรงทำเนียบอะ คุมหมด

ผู้สัมภาษณ์ : มาถึงปัจจุบันแล้วมองสถานการณ์ปัจจุบันว่ายังไง
คุณสมบูรณ์ : บ้านเมืองเหรอ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ ได้เข้าไปถ่ายภาพในเหตุการณ์ทั้งสองเหตุการณ์ไหมครับ ตั้งแต่ 7 ตุลา หรือว่า 13 ตุลา ที่ทั้งสองสีอะอะครับ ได้เข้าไปถ่ายไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : 7 ตุลา

ผู้สัมภาษณ์ : ที่หน้ารัฐสภา
คุณสมบูรณ์ : หมายถึง

ผู้สัมภาษณ์ : ที่ปัจจุบันอะครับ
คุณสมบูรณ์ : อ้อ ไม่ได้ทำแล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ได้ทำใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : นั่งตำแหน่ง

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ครับ
คุณสมบูรณ์ : นั่งตำแหน่ง ไม่ได้ทำแล้วอันนี้

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ได้ลงพื้นที่แล้ว
คุณสมบูรณ์ : ไม่ได้ลงพื้นที่แล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : มี คนที่ไปปฏิบัติงาน คือ ไปถ่ายภาพเนี่ย มีภาพอะไรที่เห็น มีอะไรบ้างไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ตอนหลังเนี่ย ผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวเลยครับ ผมมีหน้าที่ไปนั่งโต๊ะประชุม

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : ระบบบริหาร

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นผู้บริหาร
คุณสมบูรณ์ : ครับ จนเกษียณโน้น นั่งประชุมเท่านั้นเอง พวกนี้ผมไม่เคยยุ่งเกี่ยว

ผู้สัมภาษณ์ : เพิ่งเกษียณมาเมื่อ
คุณสมบูรณ์ : ผมเกษียณเมื่อมกราคม แต่ว่าเป็นที่ปรึกษาเค้า ให้น้องๆ ทำงานให้ รุ่นลูก รุ่นหลานเงีย่ ก็ให้คำปรึกษากัน

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วมองการเมืองปัจจุบันยังไงบ้าง ความขัดแย้งนี้
คุณสมบูรณ์ : ถ้าเกิดปฏิบัติกันสองมาตรฐานก็เป็นอย่างนี้แหละ ก็ไม่เลิกหรอก เชื่อเถอะ

ผู้สัมภาษณ์ : ถ้ายังสองมาตรฐานก็ยังไม่เลิก
คุณสมบูรณ์ : ไม่เลิก คุณว่าสองมาตรฐานไหม เสื้อเหลือคดีมากกว่าเสื้อแดงนะ อื้อเลย สองร้อยกว่านะ ทำไรมั้ง ไม่ทำ ยุบสนามบิน เท่ากับผู้ก่อการร้าย ไม่ทำไรเลย ภูธรภาค 1 ผู้บัญชาการบอกว่าอาทิตย์หน้าจะออกหมายจับ แต่ไม่บอกว่าอาทิตย์หน้าของเดือนไหน นี้มันกี่เดือนละ กี่อาทิตย์ละ ส่วนเสื้อแดงนี้ไล่จับฉิบหายเลย แล้วสองมาตรฐานไหม ผมไม่เชียร์เสื้อแดง ไม่ได้อะไร ไอระกับผมก็เพื่อนกัน กินนอนอยู่ด้วยกัน

ผู้สัมภาษณ์ : มองจากปรากฏการณ์ใช่ไหมค่ะ
คุณสมบูรณ์ : มันอยู่สยามรัฐ ตั้งแต่เป็นนักศึกษา กินข้าวหม้อเดียวกัน

ผู้สัมภาษณ์ : วีระ
คุณสมบูรณ์ : มุสิกพงศ์

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : สยามรัฐเนี่ยเป็นโรงพิมพ์โรงเดียวที่มีค่าเลี้ยง

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ คือกินที่
คุณสมบูรณ์ : อ.คึกฤทธิ์ นั่งหัวโต๊ะ เราก็กินกันเนี่ย ผูกปิ่นโต แต่ว่ากินหม้อข้าวเดียวกัน วีระ เป็นนักศึกษา จะทำงานสยามรัฐ มันก็ไปกินข้าวบ้านผม อะไรต่ออะไรงี้ สนิทกันในครอบครัว แต่พอจะเล่นการเมืองไม่เกี่ยวนะ เกี่ยวคือตอนทำงาน พอเป็นการเมืองแล้วไม่เกี่ยวกัน แต่ว่าเจอหน้าก็โอเค
เฮฮาปาร์ตี้เหมือนกัน แต่เราไม่พูดเรื่องนั้น เตะฟุตบอลด้วยกัน เพราะว่าวีระเค้าชอบเล่นฟุตบอล ผมก็ผู้รักษาประตู

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : ทีมรักเมืองไทย ทีมแรกเลยผมเล่น ไปเจอสมเด็จพระบรมช่วยน้ำท่วมกรุงเทพฯ เก็บเงิน

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : ที่จริง ผมเล่นสตาร์ ชอคเกอร์ ผู้สื่อข่าวกีฬาเนี่ย ผมเล่นหมด เล่นต่างจังหวัดการกุศลหมด ตอนหลังมาเล่น สุดท้ายแล้ว ค่อยๆ เบาตัวลงเพราะแก่แล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ คือถ้าให้แบบคำประโยคๆ หนึ่ง เกี่ยวกับเหตุการณ์ 14 ตุลาเนี่ย คิดว่าคำหรือว่าประโยคไหนเหมาะกับเหตุการณ์ 14 ตุลามากที่สุดอะครับ ประโยคนี้อะโดนเลยอะครับ ใช่เลย
คุณสมบูรณ์ : หมายถึงโดนยังไงครับ

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นคำอธิบายอะครับ เกี่ยวกับเหตุการณ์ เป้นคำนิยามหรืออะไรเงี่ย เกี่ยวกับเหตุการณ์ 14 ตุลา
คุณสมบูรณ์ : แหม เรามันไม่ใช่นักกลอนพูกลำบาก เรามันผู้ปฏิบัตินะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมก็คิดว่า ทั้งนักศึกษา ทั้งข้าราชการ ก็ต่างฝ่ายต่างก็มีหน้าที่คนละอย่าง นักศึกษาก็จะรักษาผลประโยชน์ของประเทศชาติ
ฝ่ายราชการก็อาจจะมีส่วนได้ส่วนเสียบางอย่าง ถ้าเผื่อมันละทิ้งอันนั้นซะ มันก็คงไม่มีเหตุการณ์อะไรอย่างนี้ขึ้นมา ถ้าเกิดไม่มีใครฉ้อฉลกลใน ไม่มีพวกมีพ้องมากเกินไป เหตุการณ์มันจะไม่มีขึ้น นักศึกษาเค้าก็เรียนหนังสือที่นี้ผู้ใหญ่มันทำให้เด็กจับได้ มันถึงเป็นอย่างนี้ เท่านั้นแหละครับ

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ ถูกเด็กจับได้ ใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : อืม เด็กมันจับกลเม็ดได้

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ เป็น 6 ตุลา ละครับ ถ้าเป็น 6 ตุลา
คุณสมบูรณ์ : 6 ตุลามันก็คล้ายคลึงกันอะนะ เหตุการณ์มันก็คล้ายคลึงกัน มันก็ไม่มีอะไรนะ เอาเป็นว่ามันมีอยู่อย่างเดียวที่มันเกิด 6 ตุลา เพราะอันนั้นแหละที่เราพูดกันนั้นแหละ

ผู้สัมภาษณ์ : ภาพ
คุณสมบูรณ์ : ภาพอั้นนั้นแหละ เลยเกิด ถ้าเผื่อไม่มีภาพอันนั้นก็ไม่เกิด ก็คงจะชุมนุมกันอยู่ใต้ลานโพธิ์ ใต้อะไรต่ออะไร

ผู้สัมภาษณ์ : ก็ชุมนุมกันตามปกติ
คุณสมบูรณ์ : ครับ ไม่มีเกิดอันนี้ขึ้นมา ตอนที่มีประชาชนเข้าไปอยู่ในนั้น ที่มีนักศึกษาเยอะ ก็เพราะว่า เค้ายังคิดว่านักศึกษาหน่ะ แต่เค้าไม่คิดว่าข้างนอกเนี่ย มันเป็นอย่างนี้ ข้างนอกเนี่ยมันมากขึ้นๆ
ปลุกระดมมากขึ้น จากกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งอะไรมากขึ้น ใช่ไหมฮะ รักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ราชวงศ์ เอาอันนี้ขึ้นมาแล้วคุณไปทำไรละ ปลุกอันนี้ขึ้นง่ายที่สุด ง่ายที่สุดฮะ

ผู้สัมภาษณ์ : ถ้าจะให้กลับมาวิเคราะห์ภาพนั้นอีกครั้ง คุณสมบูรณ์บอกว่ามันไม่ได้ตกแต่ง แต่ว่าเป็นการเลือกมุม
คุณสมบูรณ์ : เลือกมุม คนเรานะผมถ่ายหน้าหนูคนนี้ ถ่ายยังงี้ แล้วถ่ายอีกข้างหนึ่งถ่ายเฉลียงมุมอย่างนี้ แล้วเดี๋ยวนี้การถ่ายภาพเนี่ยง่ายขึ้นนะ วิธีการตบแต่งภาพ ตบแต่งไม่ได้มา สมัยก่อนต้องเอาพู่กันมาวาด เดี๋ยวนี้ไม่ต้องแล้ว ใส่แผ่นระบบดิจิตอลแล้วคุณกดเดี๋ยวไปแต่งในคอมได้

ผู้สัมภาษณ์ : แต่ภาพคุณอภินันท์
คุณสมบูรณ์ : แต่สมัยก่อนนี้มันยังไม่มีดิจิตอล แต่เราก็เลือกมุม อย่างถ่ายนางแบบถ่ายอะไร ถ่ายด้านนี้จมูกสวย ถ่ายด้านนี้จมูกแฟ่บ คืออย่างนี้ไง

ผู้สัมภาษณ์ : อืม มันมีมุม
คุณสมบูรณ์ : อืม ใช่ คุณยิ้มหน่อยสิ ไอหนูยิ้มหน่อยสิ ยิ้ม เทคนิคการถ่ายภาพมันเยอะ

ผู้สัมภาษณ์ : ครับ แต่ภาพคุณอภินันท์เนี่ย ไม่มีการตกแต่ง แต่ว่า
คุณสมบูรณ์ : ผมยังเชื่อว่าไม่ได้แต่ง แต่เป็นการที่ว่า เอียงข้าง เอียงอะไรให้มัน (01.31.48.15) คำพูดปลุกมา เอ๊ย มันอย่างนี้นะ มันอย่างนี้นะ พ่อแม่พี่น้อง อย่าไป มันจะทำให้พระราชวงศ์.......
คุณนับถือในหลวงหน่ะดีแล้ว 01.32.02 ทำงี้ไดยังไง รุมมันนะ 01.32.11.21 เอานี้ขึ้นมาคุณไม่มีสิทธิ์ดิ้นแล้ว ไม่มีสิทธิ์ดิ้น

ผู้สัมภาษณ์ : แก้ตัวไม่ได้เลยนะค่ะ
คุณสมบูรณ์ : ยกตัวอย่างเค้าจะเอาทักษิณเนี่ย ทุกวันนี้เล่นไล่จับคุณทักษิณ อ้างคุณทักษิรหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ อ้างเท่านี้คุณก็รังเกียจ นี้เท่ากับว่ารัฐบาลไล่จับตั๊กแตน ไปอยู่โน้นอุบลฯ ทำหนังสือส่งสถานทูตประเทสนั้นให้ ไปอยุ่โน้น เค้าก็ลอยในอากาศไปเลย

ผู้สัมภาษณ์ : ขี่ช้างจับตั๊กแตน
คุณสมบูรณ์ : ตั้งรัฐบาลมาเพื่อไล่จับทักษิณ โธ่เอ๊ย

ผู้สัมภาษณ์ : เผาป่า เผาป่าจับตั๊กแตนตอนนี้ เผาป่า
คุณสมบูรณ์ : ตั๊กแตนตัวเดียว

ผู้สัมภาษณ์ : ตั๊กแตนตัวเดียวใช่ไหมครับ แล้วภาพเนี่ยเค้าถ่ายมาหลายภาพไหมครับ เค้าเลือกใช่ไหมครับ เอาภาพนี้
คุณสมบูรณ์ : เลือกครับ ต้องเลือก สมัยก่อนถ้าเผื่อเราไม่เลือกโรงพิมพ์เรารวยหน่อยแล้ว ปริ้น เข้าใจไหมฮะ

ผู้สัมภาษณ์ : ปริ้น ค่ะ
คุณสมบูรณ์ : อย่างม้วนหนึ่งก็ปริ้นกระดา 12 นิ้ว ได้แผ่นหนึ่งต่อ 1 ม้วน ตัดเป็นหก หก หก หก แล้วก็วางนะ 01.33.28 เค้าเรียกปริ้น .01.33.32 ไม่ใช่ปริ้นแบบตอนนี้เค้าเรียกปริ้นคือ ปริ้น 4 x 6 เมือ่ก่อนปริ้น คือ ฟิล์ม 1 ม้วนตัด หก หก หก เฟรม เฟรมวางแล้วกระจกทับ ปล่อย 01.33.48

ผู้สัมภาษณ์ : ดังนั้น ภาพคุณอภินันท์ได้ถ่ายมาหลานมุม หลายภาพ
คุณสมบูรณ์ : การถ่ายมันต้องมีหลายมุม ไม่มีใครกดชัตเตอร์ทีเดียว

ผู้สัมภาษณ์ : ลือกเอาภาพที่คล้ายที่สุด แสดงว่าคนที่เลือกมีอคติแล้วใช่ไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : เราไม่รู้ ไม่อคติเดี๋ยว 01.34.08.17 เราก็รู้ๆ กันอะ พูดไปเพื่อนฝูง 01.34.18.00

ผู้สัมภาษณ์ : โอเคครับ อย่างเหตุการณ์ 13 เมษา ใช่ไหมครับ คิดว่าภาพเนี่ยได้สะท้อนเหตุการณ์มาทั้งหมดไหมครับ ภาพจากสื่อมวลชนในประเทศไทยเนี่ย ภาพที่เห็นได้สะท้อนเหตุการณ์ในเหตุการร์นั้น
คุณสมบูรณ์ : 13 เมษา

ผู้สัมภาษณ์ : ที่ผ่านมาเนี่ย
คุณสมบูรณ์ : ที่หน้ารัฐสภาอะไรต่ออะไรเนี่ยเหรอ

ผู้สัมภาษณ์ : ที่เสื้อแดงที่สามเหลี่ยมดินแดง
คุณสมบูรณ์ : อ้อ สามเหลี่ยมดินแดง ผมไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่แล้ว

ผู้สัมภาษณ์ : แต่เท่าที่ติดตามข่าวอะค่ะ ในฐานะช่างภาพ เห็นว่าภาพที่มันออกมาเนี่ยมันสมบูรณ์ไหม
คุณสมบูรณ์ : อ้อ ที่เค้าไปโชว์ในสภาใช่ป่าว

ผู้สัมภาษณ์ : อ้า ครับ
คุณสมบูรณ์ : จิกหัวผู้หญิง อะไรต่ออะไร

ผู้สัมภาษณ์ : ต่างๆ นานา พวกนี้อะครับ
คุณสมบูรณ์ : อ้า วันนี้ ทั้งคู่ ยกให้ทั้งฝ่ายค้าน ฝ่ายรับบาล ผมยกให้เค้าเลยนะ ฝ่ายรัฐบาลมีไส้ศึก มีไส้ศึก เพราะอะไร ยกตัวอย่างภาพผู้หญิงนั้นนะ ฝ่ายค้านอัดมาโจมตีกลางสภา รัฐบาลแก้ได้ทันที แก้ต่างได้ทันทีทันใด รู้ว่าผม ยก!!

ผู้สัมภาษณ์ : เหมือนรู้กันมา
คุณสมบูรณ์ : เพราะอะไรอย่าบอกเลย รู้ว่าใครทำให้

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : หนังสือพิมพ์นี้แหละทำให้ประชาธิปัตย์

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : แก้ต่างวันนั้น แล้วเหมือนรุ่นลูกรุ่นหลานผมเนี่ย แต่จะไปกินเงินเดือนประชาธิปัตย์เราไม่รู้ แต่ว่าเค้าก็ทำงานอยู่ในพรรคประชาธิปัตย์ อย่าบอกฉบับไหน มันถึงได้แก้ต่างกันทัน

ผู้สัมภาษณ์ : ก็ภาพในหนังสือพิมพ์ไม่มี ผู้ชายไม่ได้สะพานกล้อง แต่ในวีดีโอมีผู้ชายสะพานกล้อง
คุณสมบูรณ์ : ผมไม่ได้ดูหมดหรอก แต่ว่าผม เวลาไม่ได้ไปนั่งอยู่ในโต๊ะ คุยกันในรัฐบาลเนี่ย อย่างคุณสาธิตก็เรียกผมพี่ ก็เมื่อไม่กี่วันผมก็ไปนั่งคุยอยู่ในสภา เพื่อไปเชิญเค้ามางานสมาคมช่างภาพ ประกวดภาพถ่ายวันที่ 18 ผมจำไม่ได้
ก็นั่งคุยกัน เค้าก็บอก โห พี่นี้ได้ไอคนนี้ๆ มาช่วยเหลือเรื่องรูปภาพ เพื่อแก้ ผมบอก เออ รัฐบาลแก้ต่างได้ดีฉิบหายเลย เค้าก็ชอบใจ สาธิตมันก็ชอบใจ มันเอ่ยชื่อมา อย่างงี้ๆ ผมก็รู้แล้ว พวกช่างภาพ สื่อมาช่วยนี่หว่า

ผู้สัมภาษณ์ : อ้อ
คุณสมบูรณ์ : ไม่งั้นรัฐบาลตายแน่ ไม่รู้จะใช้อะไรมาแก้ต่าง ไอนี้เป็นไอนี้ ไอนี้ไม่ใช่ไอนี้ อธิบายกันได้

ผู้สัมภาษณ์ : ทันกัน
คุณสมบูรณ์ : ทันกัน ต้องยกนิ้วให้เค้า แก้เกมส์ทัน แก้เกมส์ฝ่ายค้านทัน หลายเรื่องนะที่เค้าทันกันในสภา ผมนั่งดู แต่ดูไม่หมดทุกอย่างนะ รัฐบาลไหวตัวได้เร็ว ตีกันไว้เลย

ผู้สัมภาษณ์ : นี่แสดงว่าถ้าสื่อหรือช่างภาพเลือกข้างไหนเนี่ย ข้างนั้นมีโอกาสที่จะชนะ หรืออะไร
คุณสมบูรณ์ : ถ้าคุณเอาไอนี้ไปสู้กันก็ต้องชนะสิ แต่อันนี้ผมไม่ถือว่าชนะ ถือว่าเสมอนะ เสมอๆ กัน คือ คุณแก้ต่างได้ คนที่งัดไอนี้มาพูด แก้ต่างได้ เค้างัดมาคุณแก้ต่างได้ ถือว่าเสมอในสภาก็ไม่แพ้ชนะ ยังเสมอกันอยู่ รับบาลไหวตัวได้ดี
เพราะว่ามีสื่อคอยช่วย ไม่ได้ทั้งเล่มแต่ว่าครึ่งๆ เล่ม อย่าบอกว่าใคร มันเสีย ไม่ได้

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วปัจจุบันนี้คุณสมบูรณ์ได้ติดต่อกับเพื่อนช่างภาพ นักข่าวในเหตุการณ์ 14 ตุลาบ้างไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : ช่างภาพสมัยนั้นมันก็มีไม่กี่คนนะ ตอนนี้มันเหลือไม่กี่คนหรอก อย่างบางกอกโพสต์มีอยู่ แล้วโรงพิมพ์อื่นเด็กรุ่นใหม่เดี๋ยวนี้ไม่มีนะ ไม่มี เพราะว่ามันตายจากไป ก็มี อะไรเงี่ย แต่มีบางกอกโพสต์ยังพอมีอยู่ เดลินิวส์ก็ไม่มี
ไม่มี ไทยรัฐเนี่ยก็ไม่มี มีแต่เด็กใหม่ทั้งนั้น เด็กใหม่ ถ้ารุ่น 14 ตุลาก็ไม่มีแล้ว ไม่มี

ผู้สัมภาษณ์ : สุดท้ายแล้วคุณสมบูรณ์อยากจะฝากอะไรไหมครับ เพิ่มไหมครับ
คุณสมบูรณ์ : หมายถึง

ผู้สัมภาษณ์ : คืออยากจะพูดอะไรเกี่ยวกับ คือทิ้งทายอะค่ะ
คุณสมบูรณ์ : เมื่อกี้เราพูดกันไปแล้วนิ

ผู้สัมภาษณ์ : คำนิยาม
คุณสมบูรณ์ : มันก็ไม่มีอะไร อาชีพช่างภาพเรามันก็เป็นดาบสองคมอะ ทำให้ใครเค้าดี ก็สื่อฉบับนี้มันดี ทำไม่ดี ก็ ไอนั้นเอ็งแอบไปถ่ายรูป ไอโน้น ไอนี้มาเพื่อจะเอามาแบล็คเมย์ เพื่อจะมานั้น อะไรงี้ มันก็ทั้งขึ้นทั้งล่องแหละครับ
เป็นลูกจ้างเค้า รับเงินเดือนบริษัทดีที่สุด เพื่อครอบครัว

ผู้สัมภาษณ์ : คับ ขอบคุณมากครับ

จบการสัมภาษณ์